Δεν χρειάζεται να έχει κανείς χαρακτηριστικά γνωρίσματα… Νουριέλ Ρουμπινί, να προσομοιάζει δηλαδή με προφήτη των μελλούμενων εξελίξεων, για να διαγνώσει ότι το βασικό πρόβλημα της Άνγκελα Μέρκελ βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Αναμένοντας την επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, που θα λύσει τα χέρια του σημερινού ενοίκου του Λευκού Οίκου, και θα του επιτρέψει να στρέψει την προσοχή του στο πως θα… στριμώξει πολιτικά και οικονομικά το Βερολίνο, η Γερμανίδα Καγκελάριος, για την οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει μπροστά της εκλογές προσωπικής πολιτικής επιβίωσης, τον Σεπτέμβριο του 2013, πήρε μια πρόγευση του πόσο αποτελεσματικά αλλά και… εύκολα, μπορεί να κινηθεί ο μηχανισμός της υπερδύναμης. Και να συνθλίψει τον αντίπαλο που έχει στοχοποιήσει.
Ο πρώτος… υπαινιγμός ήταν η δημόσια προτροπή του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ προς το Βερολίνο, να ελαφρύνει την πολιτική πίεσης που ασκεί στις αδύναμες χώρες της ευρωζώνης, με τη ρητή προειδοποίηση ότι σε διαφορετική περίπτωση, θα συσσωρευτεί μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, το οποίο θα επιβαρύνει και τη Γερμανία.
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε ο (αμερικανικών συμφερόντων) Οίκος Αξιολόγησης Moody’s, που υποβάθμισε την προοπτική του δημοσίου χρέους της Γερμανίας, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου, από σταθερή σε αρνητική.
Κι αν οι δηλώσεις Γκάιτνερ έρχονται σε συνέχεια αντίστοιχων παρεμβάσεων του παρελθόντος, τόσο από τον Αμερικανό ΥΠΟΙΚ όσο και από τον ίδιο τον Μπαράκ Ομπάμα, η επιθετική κίνηση του Οίκου Moody’s, δείχνει… τι μπορεί να συμβεί.
Αν, όπως εύλογα πιθανολογείται, μετά τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, οι Οίκοι Αξιολόγησης από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, αρχίσαν να «τσαλακώνουν» τη γερμανική οικονομία. Που θα βρεθεί τότε, στην απόλυτα δυσχερή θέση να προσπαθεί να μην διολισθήσει στο σημείο στο οποίο το ίδιο το Βερολίνο οδήγησε τις πλέον αδύναμες χώρες της ευρωζώνης. Όπως την Ελλάδα.
