Λοιπόν θα σας πω μια αληθινή ιστορία που την έζησα εγώ και ο κολλητός μου.
Ένα βράδυ εγώ και ο κολλητός μου πήγαμε σε μια γειτονιά για να κάτσουμε να συζητήσουμε ένα θέμα που μας απασχολούσε.
Η ώρα ήταν 11:25,και είχαμε καθίσει μπροστά σε 2 κολώνες της Δ.Ε.Η. Έτσι όπως μιλούσαμε ξαφνικά βλέπουμε, και εγώ και ο κολλητός μου ταυτόχρονα, δυο σκιές λίγα μέτρα πιο μπροστά από τις κολώνες.
Αμέσως σκεφτήκαμε πως ήταν φαντάσματα γιατί εκείνη την περίοδο ψάχναμε για στοιχειωμένα σπίτια.
Ο κολλητός μου ο Λάζος με είπε πως μερικά φαντάσματα μπορούν να σου κάνουν κακό και μερικά οχι. Σκέφτηκα πως αυτά θα μπορούσαν να εισβάλουν μέσα στο σώμα μας.
ΕΓΩ ΚΟΚΑΛΩΣΑ και ο Λάζος προσπαθούσε να βρει τρόπο να τα διώξει. Πρέπει να καθόντουσαν πάνω από τρία λεπτά κάνοντας προς-πίσω από τις κολώνες.
Ξαφνικά δεν ξέρω που βρήκα το θάρρος, πήρα τον Λάζο από τα χέρια και πήγαμε κοντά στα φαντάσματα, καθώς περπατούσαμε φοβόμουνα όλο και ποιο πολύ, ώσπου φτάσαμε στα 2 μέτρα πίσω από τα φαντάσματα, και λέω στον Λάζο δυο φορές: ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ.
Στην δεύτερη φορά που το είπα ( ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ) ακούσαμε και οι δυο <<ΚΙ ΟΜΩΣ ΦΟΒΑΣΤΕ>>.
Με το που το ακούσαμε αυτό τρέξαμε αμέσως και πήγαμε στο σπίτι μου να ηρεμήσουμε.
Από εκείνη την στιγμή και μετά για 4 μήνες δεν περάσαμε ούτε εγώ ούτε και ο Λάζος από εκείνο το σημείο. ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ...
Από το μέλος: BLAZ3
