Ο τρόπος ζωής σας δεν μου ταιριάζει

«Συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος που μας έχουν μεγαλώσει είναι να υπηρετούμε ένα σύστημα που στην ουσία μας μετατρέπει σε δούλους»

Η επιγραφή στην άκρη του δρόμου έγραφε «Petrera» και
οδηγούσε σε ένα ανηφορικό χωματόδρομο. «Ακολούθησε την ταμπέλα» μου είχε πει στο τηλέφωνο, αυτό έκανα και σε πολύ λίγο ξεπρόβαλε ένα μικρό σπιτάκι όπου πίσω του βρισκόταν ένα εξίσου μικρό θερμοκήπιο. Ήμασταν λίγο έξω από την Κλήρου, η μέρα ήταν ζεστή, η Σοφία μας υποδέχτηκε με γλυκά που έφερε ο πατέρας της από τις αραβικές χώρες. «Είναι υπέροχα εδώ» της είπα μόλις καθίσαμε στην αυλή και πραγματικά το εννοούσα. Όπου κι αν κοιτούσε το μάτι σου ακουμπούσε στη φύση.
«Εδώ ζεις πια;» τη ρώτησα, ναι, εδώ ζει, σ’ αυτό το μικρό σπιτάκι όπου είναι περιτριγυρισμένο από τις μόνιμες καλλιέργειες που η Σοφία καλλιεργεί. «Πριν φύγετε θα σας δώσω φρέσκα κολοκυθάκια και μπάμιες», μας είπε, χαμογελάσαμε κι ύστερα άρχισα να τη ρωτώ πώς έγιναν όλα αυτά. Πώς από σπουδές στη χημεία και στις καλές τέχνες κατέληξε να ασχολείται με τις μόνιμες καλλιέργειες.
«Η κρίση μου έφερε ένα μεγάλο δώρο» μου απαντά.
Τι εννοείς, απορώ. Εννοεί πως όταν έγινε το κούρεμα και έμειναν οι τράπεζες κλειστές για μέρες, τότε συνειδητοποίησε ότι δεν είχε την αυτονομία και τα μέσα να επιβιώσει σε μια τέτοια ανατροπή. Κι αυτό την πανικόβαλε. Δεν έμεινε όμως με τα χέρια δεμένα. Αποφάσισε να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο για τις μόνιμες καλλιέργειες για να αξιοποιήσει αυτή την οικογενειακή γη, φυτεύοντας ό,τι της ήταν απαραίτητο για να επιβιώσει.

Έπεισε μάλιστα και τον πατέρα της να την ακολουθήσει σ’ αυτά τα μαθήματα.
Το αποτέλεσμα;

«Συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος που μας έχουν μεγαλώσει είναι να υπηρετούμε ένα σύστημα που στην ουσία μας μετατρέπει σε δούλους» μου λέει. Συνειδητοποίησε κι άλλα πολλά. Όπως ότι δεν της χρειάζονται 1500 ευρώ τον μήνα για να ζει αλλά μπορεί να τα βγάλει πέρα και με 200 ευρώ. Όπως ότι «Το να δουλεύω δέκα ώρες την ημέρα για να αποπληρώνω ένα δάνειο το οποίο θα μου χρειαστεί 30 χρόνια να το ξοφλήσω και σ’ αυτά τα 30 χρόνια να είμαι ένας δούλος του συστήματος, δεν είναι ό,τι ονειρεύτηκα στη ζωή μου».
Οι σπουδές της στη χημεία και παράλληλα στις καλές τέχνες βρήκαν τον συνδυασμό τους στις μόνιμες καλλιέργειες: Επιστήμη και δημιουργικότητα. Και η Σοφία Μάτση τώρα ονειρεύεται να χτίσει κάποια στιγμή μια κοινότητα όπου θα είναι αυτόνομη, θα ζει στη φύση, θα τρέφεται από τις δικές της καλλιέργειες και θα αποτελεί την απάντηση στο αδιέξοδο αυτού του τρόπου ζωής που μας επιβάλουν σαν τη μοναδική μας επιλογή.

Info

Και οι δέκα ιστορίες θα προβάλλονται ανά δεκαπενθήμερο στην ιστοσελίδα της Καθημερινής, το MAD TV Κύπρου και το κανάλι «Φωτεινές Ιστορίες» στο YouTube, με τη στήριξη της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας.
Πηγή: www.kathimerini.com.cy