Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Προφανώς όχι. Διότι το ίδιο το σύνδρομο της άγνοιας κινδύνου συνδέεται με συγκεκριμένες περιστάσεις, όπως η παιδική ηλικία ή κάποια «ιδιαίτερη» ψυχοπνευματική κατάσταση.
Επί δύο χρόνια η κυβέρνηση επιδεικνύει μια πρωτοφανή άγνοια κινδύνου. Ήδη από την προεκλογική περίοδο, όταν το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν τα πάντα στους πάντες, ως το πρώτο εξάμηνο της (ύποπτης) αδράνειας, την πανικόβλητη απόφαση για προσφυγή σε έναν μηχανισμό «στήριξης» με τη συμμετοχή του ΔΝΤ και την μετέπειτα κατρακύλα μια ψυχοπνευματική κατάσταση χαρακτηρίζει όλες τις κυβερνητικές ενέργειες: Άγνοια κινδύνου.
Είναι να απορεί κανείς πώς το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την ευθύνη να οδηγήσει τη χώρα στην χρεοκοπία, ενώ όλοι γνωρίζουν πως δεν είχε τέτοια εντολή.
Είναι απορίας άξιον πώς συνεχίζουν να μπαίνουν όλο και πιο βαθιά σε μια κατάσταση χωρίς επιστροφή. Και χωρίς να αισθάνονται επιτακτική την ανάγκη να αυτοπροστατευτούν, καταφεύγοντας στη λαϊκή ετυμηγορία και επιδιώκοντας την πολιτική νομιμοποίηση.
Τι πιο απλό από το να δηλώσουν εγκαίρως πως δεν μπορούν και δεν πρέπει να αναλάβουν αυτήν την ευθύνη, χωρίς να τους το έχει αναθέσει κανείς;
Οι (πραγματικοί) γιατροί δεν προχωρούν σε καμιά ιατρική πράξη χωρίς την γραπτή συγκατάθεση του ασθενούς.
Ακόμη και αν είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει άλλη λύση για την αντιμετώπιση της νόσου.
Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους που δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη λογική να αντιληφθούν πως διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο, διότι ακριβώς πάσχουν και οι ίδιοι από μια αθεράπευτη νόσο: Αυτήν της εξουσιομανίας, που αποτελεί ψυχικό νόσημα και που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην καταστροφή.
Μέσα σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο περνάμε από την μια καταιγίδα στην άλλη, με προδιαγεγραμμένο το τέλος και με τους «τιμονιέρηδες» (λέμε τώρα) να μην εννοούν να πράξουν το αυτονόητο: Να παραιτηθούν από μια προσπάθεια που έχει αποδειχθεί ατελέσφορη και βυθίζει την χώρα στην ύφεση, εξανεμίζοντας κάθε προοπτική ανάκαμψης.
Την ίδια ώρα, παριστάνουν συνεχώς τους κατάπληκτους, τους οργισμένους (βλέπε «δεν θα γίνουμε Ινδία»), τους… αντιστασιακούς!
Τελευταία πηγή έκπληξης, η απαίτηση της τρόικας για κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Μα είναι γνωστό ότι το ΔΝΤ ακολουθεί αυτήν την πρακτική σταθερά και από καταβολής του.
Σχετική υπόδειξη (μαζί με την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, το πάγωμα μισθών, την αύξηση των φόρων – κυρίως στα ακίνητα – την απελευθέρωση των απολύσεων), υπήρχε σαφώς στην έκθεση του ΔΝΤ που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Αύγουστο του 2009.
Με αυτήν, το ΔΝΤ προέτρεπε ακριβώς σε συμφωνίες που θα κατέληγαν στην μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Την ίδια ημέρα, το ΠΑΣΟΚ διακήρυσσε (ουσιαστικά απαντώντας στο ΔΝΤ, στο οποίο λίγο μετά θα προσέφευγε και το οποίο τώρα επικαλείται):
«Η ΕΕ και οι διεθνείς αγορές χρηματοδοτούν το χρέος της Ελλάδας και ζητούν ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο με τομές στα έσοδα και τις δαπάνες, καθώς και ένα πρόγραμμα συγκεκριμένων διαρθρωτικών αλλαγών, μετρήσιμων, που… μπορεί να αποδώσουν σε βάθος χρόνου. Χρειάζεται διαπραγμάτευση για το έλλειμμα, που πρέπει να το κάνει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή. Το ΠΑΣΟΚ θα καταργήσει όλα τα φοροεισπακτικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση (σ.σ. της Ν.Δ) τις τελευταίες εβδομάδες και είναι εις βάρος των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων)!
Φυσικά, ούτε χρηματοδότηση υπήρχε, ούτε… βάθος χρόνου, ούτε διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που στο μεταξύ έλαβε την πολυπόθητη νωπή λαϊκή εντολή).
Ο ίδιος ο Στρος-Καν, άπειρες φορές πριν αποκαθηλωθεί, είχε ζητήσει μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα.
Όσο για τα «επιχειρήματα» του κ. Κουτρουμάνη περί νομικών και άλλων κωλυμάτων (πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών), είναι γνωστό ότι η τρόικα τα ακούει βερεσέ, αφού γνωρίζει πως τόσοι νόμοι έχουν κατ’ εντολή της ψηφιστεί στη Βουλή, ένας παραπάνω δεν θα έκανε τη διαφορά.
Η χώρα οδεύει κατευθείαν προς μεγάλο κούρεμα και επομένως χρεοκοπία.
Το χρέος δεν είναι βιώσιμο και επομένως (σύμφωνα με τον κανονισμό του ΔΝΤ) δεν μπορεί να εκταμιευτεί η έκτη δόση.
Ακόμη και αν εκταμιευτεί η έκτη δόση, η θηλιά στον λαιμό της χώρας δεν θα χαλαρώσει.
Η κυβέρνηση φέρνει μεγάλη ευθύνη για όλα αυτά, διότι αρνείται να σταματήσει να κυβερνά χωρίς εντολή και επομένως θα ζητηθούν ευθύνες από όλα τα στελέχη της (και τους βουλευτές της κυβερνώσας - λέμε τώρα - παράταξης, που ψηφίζουν τα πάντα, αν και ούτε αυτοί έχουν εκλεγεί με τέτοια προεκλογική ατζέντα).
Το γεγονός ότι επιμένουν, οδηγεί στην διάγνωση ότι πρόκειται για σοβαρή άγνοια κινδύνου, συνδεόμενη με σοβαρή ψυχοπνευματική νόσο.
