Άφησα επίτηδες να περάσουν μερικές μέρες, για να σχολιάσω τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Ισπανία, για πολλούς λόγους. Για όσους δεν το γνωρίζετε, εδώ και λίγο καιρό, στην χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου, συμβαίνουν πράγματα και θαύματα! Δεκάδες χιλιάδες νέοι, κατά κύριο λόγο, διαδηλώνουν στους δρόμους και στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων της χώρας. Βασική αιτία αυτού του ξεσηκωμού, είναι...
κατά κύριο λόγο, οι εξελίξεις στην οικονομία, η ανεργία, το αβέβαιο μέλλον και οι δυσοίωνες προβλέψεις για το αύριο, σε συνδυασμό, με τα μέτρα λιτότητας, που η σοσιαλιστική κυβέρνηση Θαπατέρο λαμβάνει, οδηγώντας σιγά – σιγά στην εξαθλίωση, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Στην αρχή, όλοι πίστεψαν, ότι αυτές οι εκδηλώσεις, δεν ήταν και τόσο αυθόρμητες.
Ο λόγος που το πίστευαν αυτό, ήταν οι εκλογές σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, κάτι σαν τις δικές μας περιφερειακές – δημοτικές, που διεξήχθησαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Όσοι όμως το πίστευαν αυτό, διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Το κίνημα των απογοητευμένων Ισπανών με βασικό τους σύνθημα « όσο εμείς δεν θα ονειρευόμαστε, εσείς δεν θα κοιμάστε», δημιουργήθηκε αυθόρμητα, πέρα από συμφέροντα και κομματικές αγκυλώσεις. Βασικό εργαλείο και μέσο που βοήθησε την γρήγορη διάδοσή του, αποτέλεσε το διαδίκτυο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κυρίως το facebook και το twitter, αποτέλεσαν ένα πολύ ισχυρό χαρτί, που χωρίς πολύ μεγάλη προσπάθεια, διέδωσε το μήνυμα του ξεσηκωμού, κηρύσσοντας την έναρξη και επίσημα πλέον, του ταξιδιού που θα οδηγήσει τους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου, στη νέα εποχή.
Ο λόγος που το πίστευαν αυτό, ήταν οι εκλογές σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, κάτι σαν τις δικές μας περιφερειακές – δημοτικές, που διεξήχθησαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Όσοι όμως το πίστευαν αυτό, διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Το κίνημα των απογοητευμένων Ισπανών με βασικό τους σύνθημα « όσο εμείς δεν θα ονειρευόμαστε, εσείς δεν θα κοιμάστε», δημιουργήθηκε αυθόρμητα, πέρα από συμφέροντα και κομματικές αγκυλώσεις. Βασικό εργαλείο και μέσο που βοήθησε την γρήγορη διάδοσή του, αποτέλεσε το διαδίκτυο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κυρίως το facebook και το twitter, αποτέλεσαν ένα πολύ ισχυρό χαρτί, που χωρίς πολύ μεγάλη προσπάθεια, διέδωσε το μήνυμα του ξεσηκωμού, κηρύσσοντας την έναρξη και επίσημα πλέον, του ταξιδιού που θα οδηγήσει τους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου, στη νέα εποχή.
Σίγουρα, πολλοί από εσάς, δίκαια θ’ αναρωτιέστε, αν όλα όσα ανέφερα παραπάνω έχουν βάση. Θ’ αναρωτιέστε χωρίς αμφιβολία, μήπως όλα αυτά, είναι κάπως υπερβολικά. Δεν αντιλέγω. Πολλά πράγματα όμως που συμβαίνουν γύρω μας τους τελευταίους μήνες, μας δίνουν μια καλή αφορμή, να δούμε κατάματα μια πραγματικότητα που έχει κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη, αισθητή την παρουσία της.
Ξεκινώντας πρώτα απ’ όλα από την γειτονιά μας, παρατηρούμε, ότι δεδομένες καταστάσεις, έχουν αλλάξει άρδην. Τα παραδείγματα που συνηγορούν ως προς αυτή την κατεύθυνση, είναι οι αλλαγές που συντελούνται στις χώρες της μέσης ανατολής και της βόρειας Αφρικής. Στην Αίγυπτο για παράδειγμα, ο επί για πολλές δεκαετίες πρόεδρος της χώρας Μουμπάρακ, έχει περάσει στην ιστορία. Πως έγινε αυτό; Σε καμία περίπτωση με την δική του θέληση. Μήπως οι εικόνες της Ισπανίας, μας είναι οικείες; Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός για να μην θυμόμαστε, πως έγινε η αρχή του τέλους, για το διεφθαρμένο καθεστώς Μουμπάρακ, που είχε οδηγήσει στην εξαθλίωση τον λαό της Αιγύπτου. Θυμόμαστε, ότι και στην Αίγυπτο, νέοι κυρίως άνθρωποι, με την χρήση της τεχνολογίας, οργάνωσαν ένα κίνημα, που η βία και το πολύ αίμα που χύθηκε, δεν έκαμψε το ηθικό του, καταφέρνοντας με τον τρόπο αυτό, να πετύχουν τον στόχο τους, που ήταν η ανατροπή του ισχύοντος ισχυρού καθεστώτος. Τα αιτήματα των διαμαρτυρόμενων και στην χώρα του Νείλου, δεν διέφεραν και πολύ με εκείνα των διαδηλώσεων στην Ισπανία. Φτώχεια, πείνα, διαφθορά και έλλειψη προοπτικής, ήταν και σ’ αυτή την περίπτωση, οι αιτίες του ξεσηκωμού. Θέλετε κι άλλη ομοιότητα; Βασικό όπλο στα χέρια των διαδηλωτών, αποτέλεσαν το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αντίστοιχες ομοιότητες, μπορούμε να βρούμε και στις περιπτώσεις στην Συρία, την Λιβύη, την Τυνησία και σε μικρότερο βαθμό στην Σαουδική Αραβία. Ο αναβρασμός που επικρατεί στις χώρες γύρω από την Μεσόγειο θάλασσα, είναι πρωτοφανής. Οι λαοί πλέον, μην αντέχοντας άλλο να είναι πιόνια, σ’ ένα παγκόσμιο παιχνίδι, που οι παίκτες του το παίζουν, δίχως να λάβουν υπ’ όψιν τις ανάγκες τους, ετοιμάζουν ένα αύριο που θα θέλει τον άνθρωπο δούλο και όχι ελεύθερο, επαναστατούν ζητώντας τα αυτονόητα.
Στην χώρα μας αλήθεια, τι γίνεται; Έχω την αίσθηση, ότι στην Ελλάδα, τα πράγματα δεν διαφέρουν και πάρα πολύ. Ίσα – ίσα, που οι ομοιότητες που παρατηρούνται με τα όσα προαναφέρθηκαν, είναι πάρα πολλές. Ένας λαός, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια, στην εξαθλίωση και την υποδούλωσή του. Ένα μοντέλο διακυβέρνησης που ακολουθήθηκε μετά την πτώση της χούντας, με αφετηρία του το 1981, καταρρέει, με τα συντρίμμια του να κινδυνεύουν να θάψουν ζωντανούς, όλους τους Έλληνες.
Πολιτικές που εφαρμόστηκαν και είχαν σαν κύριο άξονα το δανεικό χρήμα, με την ταυτόχρονη εγκατάλειψη της πρωτογενούς παραγωγής, μας έχουν οδηγήσει σήμερα, στο χείλος του γκρεμού. Καθημερινά, γινόμαστε αποδέκτες μηνυμάτων που το περιεχόμενο τους, συγκλίνει σε μια διαπίστωση, την χρεοκοπία της χώρας.
Έχω την αίσθηση, ότι η χώρα μας, πριν την οικονομική της χρεοκοπία και επίσημα, έχει χρεοκοπήσει ποικιλοτρόπως ήδη. Έχει χρεοκοπήσει ηθικά, πολιτικά, ως σύστημα αξιών και ως κοινωνία. Τα αίτια όλης αυτής της κατάπτωσης, λίγο – πολύ, όλοι τα έχουμε στο μυαλό μας. Μεγαλύτερη για μένα προσωπικά, είναι η αποχαύνωση που επιτρέψαμε σε κάποιους να μας οδηγήσουν, τρώγοντας και καταπίνοντας αμάσητο το παραμύθι που μας πούλησαν, που σαν βασικό του θέμα είχε, ότι ήμαστε ο περιούσιος λαός, η υπερδύναμη των Βαλκανίων. Είμαστε εκείνος ο λαός, που κατάφερε να επιβιώσει με το πέρασμα των αιώνων, διατηρώντας αναλλοίωτα τα βασικά του χαρακτηριστικά. Έτσι, μας άξιζε πλέον και η ανταμοιβή μας. Μας άξιζε, να ζούμε χωρίς να κοπιάζουμε. Πιστεύω, ότι όλοι έχουμε αντιληφθεί, ότι εν τέλει το βραβείο που πήραμε, ήταν εκείνο της ανοιχτής παλάμης. Δεν το θέλαμε, το αξίζουμε όμως, διότι επιτρέψαμε σε δοσίλογους και προδότες, να μας οδηγήσουν. Επιτρέψαμε σε μαριονέτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης, να μας κυβερνήσουν, τάζοντάς μας τα πάντα. Σαν να μην έφτανε αυτό, σαν μπεκρούλιακες, ζαλισμένοι από τα λόγια τους, βαράγαμε παλαμάκια κάτω από το μπαλκόνι τους.
Έφτασε όμως η ώρα, που το παραμύθι έχει τελειώσει. Για το σύνολο των Ελλήνων, η πατρίδα, καθώς και άλλες αξίες, όπως η θρησκεία και η οικογένεια, παίζουν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Τα χάσαμε, με την θέληση μας δεν λέω, είμαστε όμως εδώ να ψάξουμε να τα ξαναβρούμε. Αλλοίμονο σε όποιον τολμήσει να σταθεί εμπόδιο. Αλλοίμονο σε όποιον μας απαγορέψει να ξαναονειρευτούμε. Δεν θα τον αφήσουμε να κοιμηθεί ποτέ…
Ναούμης Νικόλαος
Πολιτικός επιστήμονας
www.naoumis-nikos.gr
exomatiakaivlepo.blogspot.com