Δηλαδή απογραφή
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η αυτονόητη απάντηση είναι ότι τρόικα και οικονομικό επιτελείο έπεσαν εντελώς έξω στις προβλέψεις τους και επομένως μιλάμε για αποτυχία του προγράμματος.
Εντάξει, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε καμιά από εκείνες τις μπαλαμουτιές που τόσο καλά γνωρίζουμε; Να κρύψουμε κάτι, βρε αδελφέ;
Όχι, όχι, λένε οι αρμόδιοι με πρώτα τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου. Βρισκόμαστε σε επιτήρηση. Μας παρακολουθούν. Πρέπει να λέμε την αλήθεια. Διαφορετικά θα μας πετάξουν στα μούτρα τα στοιχεία. Θα μπλέξουμε.
Συγγνώμη, αλλά τότε γιατί το μπαλαμούτι επιτρεπόταν το 2000, το 2003, το 2004; Και τότε μας είχαν υπό επιτήρηση και τότε μας παρακολουθούσαν και τότε μας πετούσαν στα μούτρα τα στοιχεία.
Θέλω να πω, γιατί τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν στήσει ανούσιο καυγά για το «μπαλαμούτι», που κάποτε γινόταν και σήμερα δεν γίνεται;
Και το χειρότερο: Γιατί η Νέα Δημοκρατία παρασύρεται σ’ αυτήν την συζήτηση, αποκηρύσσοντας με τόση ευκολία το τόσο πρόσφατο παρελθόν της και ζητώντας ουσιαστικά να… συγχωρεθούν οι αμαρτίες της; (Ως γνωστόν, ο λαός δεν συγχωρεί – απλώς… ξεχνά!)
Να το θέσω αλλιώς: Η Νέα Δημοκρατία κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ ότι (επί της προηγούμενης θητείας του) χειραγωγούσε την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, υποχρεώνοντάς τη να στέλνει «μαγειρεμένα» στοιχεία στην ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία.
Όταν το 2004 βρέθηκε στην εξουσία, μετά την έκτη κατά σειρά παρέμβαση της Eurostat και σειρά δημοσιευμάτων στον ευρωπαϊκό και στον διεθνή Τύπο με τίτλους του τύπου «Η Ελλάδα πάλι χτενίζει τους αριθμούς της», υποχρεώθηκε να ανταποκριθεί στην προεκλογική της δέσμευση και να προχωρήσει σ’ αυτό που ονομάστηκε «απογραφή».
Το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν κατάφερε να κρύψει την αλήθεια από τους «κουτόφραγκους». Αλλά όταν και το ίδιο βρέθηκε, το 2009, στην εξουσία, έπραξε ακριβώς το ίδιο.
έβαια, η Νέα Δημοκρατία αυτό το επεισόδιο το έχει εντελώς χάσει, καθώς εκείνη την εποχή την απασχολούσαν οι εσωκομματικές της διαδικασίες για την ανάδειξη νέου αρχηγού.
Θαρρείς και ο χρόνος σταμάτησε για τουλάχιστον δύο μήνες με τους πάντες απορροφημένους στην εσωκομματική μάχη.
Οπότε, δεν πήραν προφανώς χαμπάρι (δεν βλέπω άλλη εξήγηση) ότι και το ΠΑΣΟΚ είχε προεκλογικά δηλώσει πως θα προχωρήσει και αυτό σε ανάλογη διαδικασία.
Πήραν, λοιπόν, τη (δαιμονοποιημένη) απογραφή και την… ξαναβάφτισαν. Την ονόμασαν «καταγραφή»! Της έδωσαν και άλλα ονόματα – σε κάτι τέτοια είναι μανούλες: «Εσωτερική απογραφή», «αποτύπωση της δημοσιονομικής κατάστασης» – δηλαδή… απογραφή.
Ως γνωστόν, στην προπαγάνδα οι λέξεις κάνουν τη διαφορά. Τον Οκτώβριο του 2009, ξεκίνησαν αυτήν την «εσωτερική διαδικασία» - ναι, ναι την είπαν και έτσι. Και μας ξεκαθάρισαν πως πρόκειται για διαδικασία που ανέλαβε η Τράπεζα της Ελλάδας. Υποστηρίζοντας ουσιαστικά πως στην εποχή της ελεύθερης διακίνησης των πληροφοριών, είναι δυνατόν να εκδοθεί έκθεση της ΤτΕ και να μην γίνει γνωστή στις Βρυξέλλες!
Προς δόξαν της «καταγραφής», «αποτύπωσης», «εσωτερικής διαδικασίας» και δεν συμμαζεύεται, η κυβέρνηση δημιούργησε μια «ανεξάρτητη» επιτροπή, χωρίς να ζητήσει την γνώμη της αντιπολίτευσης - ούτε καν τη γνώμη της Βουλής, που με νόμο (και σχεδόν με ομοφωνία) διορίζει τα μέλη των Ανεξαρτήτων Αρχών – σχετικά με το ποιοι θεσμοί και ποια πρόσωπα θα μετείχαν.
Μόνη της αποφάσισε η κυβέρνηση και για τα θεσμικά όργανα (Τράπεζα της Ελλάδος, ΙΟΒΕ, ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, ΚΕΠΕ, Ένωση Τραπεζών) και για τα πρόσωπα: Επικεφαλής ο καθηγητής Γ. Ζανιάς, που μόλις είχε οριστεί Πρόεδρος του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και μέλη οι κ.κ. Β. Μανεσιώτης και Γ. Συμιγιάννης, στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας, ο καθηγητής Γκίκας Χαρδούβελης, Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, ο κ. Σ. Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, ο κ. Τ. Πολίτης, γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ και η κ. Στ. Μπαλφούσια από το ΚΕΠΕ.
Κανένα πρόβλημα με τα πρόσωπα, αλλά μήπως είχαν και τα άλλα κόμματα να προτείνουν κάτι ή κάποιον; Όχι, όχι, ο κ. Παπακωνσταντίνου βρέθηκε ξαφνικά στη θέση του απόλυτου άρχοντα της χώρας.
Τα μέλη της επιτροπής έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά και τον Φεβρουάριο του 2010 εξέδωσαν την ετυμηγορία τους: Η προηγούμενη κυβέρνηση (της Ν.Δ.) μαγείρευε τα στατιστικά στοιχεία, επιδιδόταν σε πρακτικές αδιαφάνειας και διάτρητων διαδικασιών, ενώ δεν έλειπαν και οι πολιτικές παρεμβάσεις προκειμένου να μειώνεται τεχνητά το έλλειμμα και να αποστέλλονται πλαστά στοιχεία στη Eurostat μέσω της ΕΣΥΕ!
Η «επιτροπή καταγραφής» έκανε αναφορά και σε ειδικά θέματα όπως η μη καταγραφή των χρεών των νοσοκομείων, οι άσπρες τρύπες των ασφαλιστικών ταμείων, οι ειδικοί λογαριασμοί, ο υπερδανεισμός των ΔΕΚΟ, η απουσία ελέγχων στους ΟΤΑ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα). Κανονικό κάρφωμα, δηλαδή.
Στην πράξη, με την «καταγραφή» έγινε ό,τι και με την απογραφή. Επομένως, καλώς ή κακώς – αν και επιμένω ότι η αλήθεια δεν μπορεί να κρύβεται για πάντα – ο καθένας κάνει την απογραφή του με τον τρόπο του.
Αν τώρα υπάρχουν κακές απογραφές και καλές καταγραφές, επ’ αυτού πρέπει να μας απαντήσουν όσοι καυγαδίζουν επί του θέματος.
Πολύ περισσότερο που η τελευταία – χθεσινή – αναθεώρηση του ελλείμματος προς τα πάνω (με όλες τις συνέπειες) οφείλεται στην κυβερνητική επιλογή η καταγραφή των στοιχείων να γίνεται από την ΕΛΣΤΑΤ (σωστά), αλλά χωρίς καν να ελέγχεται αν ορθώς ή όχι περιλαμβάνονται στα στοιχεία που αποστέλλονται στην Eurostat και τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ – κάτι που άλλες χώρες αποφεύγουν.
Έτσι, αντί η κριτική να στρέφεται προς το σήμερα, επιδίδονται όλοι σε αλληλοκατηγορίες για το παρελθόν. Και παγιδεύονται στην αυτοκριτική και στο αυτομαστίγωμα.
Για την Ιστορία: Στην Πορτογαλία ο σοσιαλιστής Γκουτιέρεζ έχασε τις δημοτικές εκλογές όταν αποκαλύφθηκαν δημοσιονομικές αλχημείες της κυβέρνησής του. Παραιτήθηκε, ήλθε ο κεντροδεξιός Μπαρόζο, έκανε απογραφή και βρήκε το έλλειμμα στο 4,2%. Μετά ήλθε ο σοσιαλιστής Σόκρατες, ξανάκανε απογραφή και το βρήκε 7%. Και εκεί την απογραφή την έκανε η Κεντρική Τράπεζα. Ήταν δηλαδή «εσωτερική διαδικασία». Αλλά τίποτε δεν έμεινε κρυφό – οπότε ακολουθήθηκε η γνωστή πορεία προς το ΔΝΤ.
