Η Μεσόγειος γέμισε με νερό σε λιγότερο από δύο χρόνια πριν από 5,33 εκατομμύρια χρόνια, καθώς τα νερά του Ατλαντικού διέρρευσαν στα Στενά του Γιβραλτάρ με ταχύτητα τουλάχιστον χιλιαπλάσια από αυτήν που έχει ο Αμαζόνιος, δείχνει έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature.
Πριν από αυτό, στη διάρκεια του επεισοδίου που ονομάζεται “η κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου”, η οποία αποτελεί το πιο σημαντικό γεγονός του Ανωτέρου Μειόκαινου και διήρκεσε από 50.000 ως 400.000 χρόνια, η Μεσόγειος αποκόπηκε από τον ωκεανό και τα Στενά του Γιβραλτάρ μετατράπηκαν σε ισθμό.
Η θάλασσα εξατμίστηκε τότε στο μεγαλύτερο μέρος της, αφήνοντας μια λίμνη με αλμυρό νερό μεταξύ των 1.500 ως 2.700 μέτρων κάτω από τη σημερινή στάθμη των θαλασσών.
Στη συνέχεια η Μεσόγειος γέμισε απότομα με νερό, μετά την καθίζηση του ισθμού που συνέδεε την Αφρική με την Ευρώπη, σύμφωνα με τον Ντανιέλ Γκαρθία-Καστεγιάνος, του Ινστιτούτου Γεωλογικών Επιστημών “Jaume Almera” στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, και τους συναδέλφους του.
Περίπου “το 90% του νερού έρρευσε (από τον Ατλαντικό στη Μεσόγειο) μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μερικών μηνών ως δύο ετών”, σημειώνουν οι ερευνητές.
“Το ξαφνικό αυτό γέμισμα προκάλεσε άνοδο της στάθμης της θάλασσας της Μεσογείου άνω των 10 μέτρων ημερησίως”, υπολογίζουν οι ίδιοι.
Προηγούμενες έρευνες, που στηρίζονταν στο βάθος των Στενών εκείνη την εποχή, είχαν συμπεράνει ότι η Μεσόγειος γέμισε με νερό σε χρονικό διάστημα περίπου δέκα ετών ως μερικών χιλιετιών.
Ωστόσο αυτήν τη φορά οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν νέες τεχνικές μελέτης των διαστρωματώσεων των ιζημάτων (βιοστρωματογραφία και μαγνητοστρωματογραφία).
Η διαπίστωση την επιστημόνων ότι η Μεσόγειος γέμισε με νερό τόσο γρήγορα συμφωνεί με τις ενδείξεις που υπάρχουν στα ιζήματα για τη βιοποικιλότητα της θάλασσας αυτής.
Αυτές υποδεικνύουν μια αλλαγή ανάμεσα στην “κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου”, η οποία σηματοδοτείται από μεγάλη ένδεια στην θαλάσσια πανίδα, και την αμέσως μεταγενέστερη περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται από πληθώρα ειδών.
