Ηταν gay ο Ουίνστον Τσόρτσιλ; [Διπλή ζωή - μια ιστορία του σεξ και του απορρήτου, Westminster]

Westminster’s ‘closet queens’ were past masters when it came to keeping secrets, 

and taking calculated risks Illustration: 

Robin Heighway-Bury@goodillustration.com

Σάλο έχει προκαλέσει στην παγκόσμια κοινή γνώμη ο ισχυρισμός ότι ο ιστορικός ηγέτης και αρχιτέκτονας της νίκης των Συμμάχων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Ουίνστον Τσόρτσιλ, ήταν πιθανότατα ομοφυλόφιλος.

Ειδικότερα, ο Μάικλ Μπλοκ στο βιβλίο του με τίτλο «Closet Queens: Some 20th Century British Politicians» αναφέρει ότι ο γνωστός για τον μισογυνισμό του πολιτικός, αν και πατέρας πέντε παιδιών, φρόντιζε πάντα να περιβάλλεται από ομοφυλόφιλους.

Όπως αναφέρει ο ιστορικός, ο Τσόρτσιλ ανήκε στην κατηγορία των «βασιλισσών της ντουλάπας», όπως αποκαλούνταν οι κρυφοί ομοφυλόφιλοι ή bisexual τη δεκαετία του '60, παραθέτει με λεπτομέρειες όλα τα πάρε δώσε που είχε από νεαρή ηλικία με γκέι.

Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι ο Τσόρτσιλ επέλεξε να παντρευτεί την όμορφη και περιποιητική Κλεμαντίν, για την οποία δεν επιδείκνυε κανένα συναισθηματικό ή σεξουαλικό ενδιαφέρον.
Αντίθετα, ήταν πολύ τρυφερός με τους κατά καιρούς στενούς συνεργάτες του και τους στενούς φίλους του. Ενδεικτικό είναι ότι στα 31 του απαίτησε να έχει ως ιδιαίτερό του έναν κατώτερο αξιωματικό, τον Εντι Μαρς, τον οποίο γνώρισε σε ένα πάρτι.

Ακόμα, ήταν ποδολάγνος που απολάμβανε να βγάζει τις μπότες από νεαρούς άνδρες που επέστρεφαν από το κυνήγι.

Υπάρχουν σήμερα 32 τουλάχιστον Βρετανοί γκέι βουλευτές, αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα πολλοί από αυτούς  αναγκάστηκαν να αποκρύβουν την παράνομη σεξουαλική τους ζωή.

Ο Michael Bloch αφηγείται τις ιστορίες τους και χαιρετίζει τις εξουσίες τους υπεκφυγής:

Μετάφραση από google της αρχικής πηγής

Από το 1885, όταν η τροποποίηση Labouchere δημιούργησε το νέο αδίκημα της άσεμνης, μέχρι το 1967, όταν θεσπίστηκαν οι συστάσεις της επιτροπής Wolfenden, όλα ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ήταν παράνομη στη Βρετανία.Συνέχισε να προσελκύσει έντονη κοινωνική αποδοκιμασία για μεγάλο χρονικό διάστημα: μόλις το 1993, σύμφωνα με την ετήσια έρευνα βρετανικής κοινωνικών στάσεων, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να θεωρούνται ότι είναι "πάντα λάθος". Σε αυτή την σκληρή και ανελεύθερη ατμόσφαιρα, οι πολιτικοί με γκέι κλίσεις έπρεπε να τους κρατήσει μυστικό από το ευρύ κοινό, και έτρεξε τεράστιους κινδύνους.Ήταν υποχρεωμένοι είτε να καταστείλει τη σεξουαλική συναισθήματά τους και να ζήσουν άγαμες ζωές, ή αλλιώς να οδηγήσει διπλή ζωή, απολαμβάνοντας τις προτιμήσεις τους με μυστικότητα, ενώ προς τα έξω τη διεξαγωγή συμβατικών, ετεροφυλόφιλοι υπάρξεις, συχνά παντρεμένος με παιδιά.

Ωστόσο, παραδόξως, «βασίλισσες ντουλάπα» (για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση που ήρθε στη μόδα τη δεκαετία του 1960), συχνά αποτελεσματική πολιτικούς. Ήταν άριστοι όταν ήρθε να κρατάνε μυστικά, και λαμβάνοντας υπολογισμένους κινδύνους?ήταν επίσης ηθοποιοί στη σκηνή της ζωής, με μια ισχυρή αίσθηση του καλλιτεχνία, και το χάρισμα της ίντριγκας και τεχνασμάτων. Και υπήρχε πιθανώς μια πολύ μεγαλύτερη αναλογία των ομοφυλοφίλων στην πολιτική από ό, τι στις περισσότερες άλλες δραστηριότητες της ζωής, εν μέρει επειδή, όπως ηθοποιοί και κίνδυνος-κτήτορες, που σύρθηκαν στο επάγγελμα, και επίσης επειδή 20ου αιώνα, οι Βρετανοί πολιτικοί συχνά εκπαιδευμένοι σε όλα -male οικοτροφεία, που προωθείται έντονα (συχνά σεξουαλική) φιλίες μεταξύ των μαθητών τους, και με την προϋπόθεση ακούσια εκπαίδευση στην τέχνη της παραβάσεις των κανόνων και να πάρει μακριά με αυτό.

 Jeremy Thorpe το 1977. Φωτογραφία: PA / PA σύρμα

***

Πολλά χρόνια νωρίτερα, δύο άλλοι πολιτικοί Old Etonian Φιλελευθέρων είχε βρει τη σταδιοδρομία τους να καταστρέφεται όταν ήταν κυνηγημένοι από τους άνδρες που ισχυρίζονταν ότι έχουν την απόδειξη των ομοφυλοφιλικών δραστηριοτήτων τους - ο 5ος κόμης του Rosebery, πρωθυπουργός τη δεκαετία του 1890, και ο έβδομος κόμης Beauchamp, ένα Υπουργός της Κυβέρνησης 1905-1915, στη συνέχεια, ηγέτη των Φιλελευθέρων στη Βουλή των Λόρδων. Ήταν ξαδέρφια, που οφείλεται εν μέρει πρόωρη επιτυχία τους να όμορφος εμφάνιση? και οι δύο προσφέρονται υψηλές θέσεις στη δεκαετία του '20 τους και εντάχθηκε στο υπουργικό συμβούλιο στη δεκαετία του '30 τους. Και οι δύο παντρεμένοι πάμπλουτος heiresses - Rosebery, Hannah de Rothschild? Beauchamp, η αδελφή της δεύτερης Δούκας του Westminster. Γάμος Rosebery που παράγονται τέσσερα παιδιά, Beauchamp είναι όχι λιγότερες από επτά - αλλά και οι δύο σύρθηκαν συναισθηματικά με το δικό τους φύλο. (Και οι δύο φαίνεται να έχουν ξετρελαμένος με όμορφος νεότερους γιους τους, των οποίων οι πρώιμοι θάνατοι είχαν καταστραφεί.)

Rosebery είχε μια προτίμηση για ευπαρουσίαστος ιδιωτικό γραμματείς. Ένας από αυτούς ήταν ο Francis, υποκόμης Drumlanrig, κληρονόμος της 9ης Μαρκήσιος του Queensberry, από του οποίου τις ιδιότητες Rosebery ήταν τόσο λαμβάνονται ότι διοργανώνονται γι 'αυτόν να γίνει ένα μικρό μέλος της κυβέρνησης στην ηλικία των 26. Αυτό φρενών "ο τρελός μαρκήσιο ", ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι Rosebery είχε μια υπόθεση με τον μεγαλύτερο γιο του, ακριβώς όπως ο ίδιος πίστευε ότι ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε διεξάγει το ένα με το νεώτερο γιο του, ο Λόρδος Alfred" Bosie "Ντάγκλας.Κατηγορίες Queensberry ήταν αρχικά θεωρηθεί ως τα παραληρήματα ενός τρελού, αλλά δεν έλαβε κάποια πίστη, όταν το φθινόπωρο του 1894 - Rosebery έχοντας εν τω μεταξύ γίνει πρωθυπουργός - Drumlanrig αυτοπυροβολήθηκε. Λίγο αργότερα Rosebery υπέστη νευρικό κλονισμό και πήγε σε μια κατάσταση απομόνωσης: Ειπώθηκε για να τρομοκρατηθεί ότι το όνομά του θα πρέπει να αυξηθεί σε περίπτωση δυσφήμισης που Wilde που ασκήθηκε κατά Queensberry. Το 1895, λιγότερο από ένα μήνα μετά Wilde είχε καταδικαστεί σε καταναγκαστικά έργα δύο ετών για άσεμνης, Rosebery υπέβαλε τη παραίτηση της κυβέρνησής του (αν και εξακολουθεί να διέταξε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία και όχι την εκλογή οφειλόταν).

 Lord Rosebery μιλώντας στο υπουργείο Εξωτερικών, C1900. Φωτογραφία: Hulton Αρχείο / Getty Images

Εκτιμώντας Rosebery είχε (ενδεχομένως πλατωνική) γεύση για γραμματείς, Beauchamp (κατά κανένα τρόπο πλατωνικό) τάση ήταν για πεζούς και γαμπρούς.Συνέχισε αυτές τις περιπέτειες για δεκαετίες χωρίς να εκτεθεί, και θα μπορούσε να πράξει επ 'αόριστον, αλλά για μια βεντέτα με τον Δούκα του Westminster, ο οποίος ήταν αγανακτισμένος ότι Beauchamp είχε, μέσα από το γάμο του με την αδελφή του Γουέστμινστερ, παράγονται τρεις γιους, ενώ μοναδικός αρσενικό διάδοχο του Westminster είχε πέθανε σε ηλικία τεσσάρων ετών. Το 1930, πράκτορες του Γουέστμινστερ λαμβάνεται δηλώσεις της πρώην υπαλλήλους της αυτό που ονομάζεται «γαμώ-σε-δικαίου" του, τα οποία αποδεικνύουν παιχνιδάκια του? αντιμέτωποι με αυτά τα στοιχεία, Beauchamp παραιτήθηκε και έφυγε στην εξορία. Η ιστορία του παρέχεται το πλαίσιο για νέες Evelyn Waugh του Μπράιντσχεντ : Κύριος Marchmain, τον διακεκριμένο από ομοτίμους υποχρεωμένοι να ζήσουν στο εξωτερικό, βασίζεται σε Beauchamp, ενώ ο γιος του, η όμορφη αλλά δύστροπη Sebastian, βασίζεται στο Beauchamp της λάτρευε νεότερος γιος Hughie, με τους οποίους Waugh είχε στενή στην Οξφόρδη.

***

Ως νεαρός αξιωματικός του ιππικού, η Παλιά Harrovian Ουίνστον Τσόρτσιλκατηγορείται ότι "συμμετείχε σε πράξεις του ακαθάριστου ανηθικότητα του τύπου Όσκαρ Ουάιλντ" με τους συναδέλφους τους δοκίμους σε Sandhurst? αλλά μήνυσε επιτυχώς κατήγορος του για συκοφαντική δυσφήμιση, και δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι, ως ενήλικας, που ασχολούνται με τη σωματική ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Ωστόσο, ο ίδιος ήταν μακριά από το να είναι ευθέως ετεροφυλόφιλων. Παρά το γεγονός ότι λάτρευαν την όμορφη Αμερικανίδα μητέρα του, έδειξε μια δια βίου αποστροφή προς τις γυναίκες. (Στο Τσώρτσιλ μόνο μυθιστόρημα Savrola , η προφανώς αυτοβιογραφικό ήρωας έχει ένα καθαρά αγνή σχέση με την ηρωίδα, προφανώς με βάση την μητρική του Τσώρτσιλ.) Αυτός φαίνεται να είχε μια χαμηλή σεξουαλική ορμή, και παντρεύτηκε μάλλον εν ψυχρώ, σε ηλικία 33 ετών, για την κοινωνική και δυναστική λόγους, αμέσως μετά το διορισμό του στο υπουργικό συμβούλιο Asquith του. Αν και ήρθε να εξαρτώνται από "Clemmie" του με πολλούς τρόπους, ήταν συχνά εξοργισμένοι από τη συναισθηματική απάθεια και τη θεραπεία της της του ως παιδί-κομιστή και οικονόμος, και πάνω από μία φορά θεωρείται ως έξοδος από αυτόν.

 Winston Churchill C1900. Φωτογραφία: Everett / Rex Shutterstock

Αν και ποτέ δεν έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις γυναίκες, εκτός από τη σύζυγό του, η ζωή του Τσόρτσιλ σημαδεύτηκε από μια σειρά στενών πλατωνικές σχέσεις με ελκυστικών νέων ανδρών. Εξέχουσα θέση μεταξύ αυτών ήταν ο Eddie Marsh, ένας δημόσιος υπάλληλος ο οποίος υπηρέτησε με αφοσίωση για 25 χρόνια ως ιδιαιτέρα γραμματέας του, τον οποίο ο Τσόρτσιλ περιγράφεται ως «ένα φίλο που πρέπει να αγαπάμε και να διαφυλαχτούν όλη μου τη ζωή"? Archie Sinclair, ένας αξιωματικός του ιππικού, τον οποίο επέλεξε ως δεύτερος στην ιεραρχία του στο δυτικό μέτωπο το 1916, ως προσωπικός βοηθός του ως γραμματέας του πολέμου και Γραμματέας της Αποικίας το 1919-1922, και, τέλος, (μετά από Sinclair είχε γίνει αρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων) ως υπουργός αέρα το 1940? Bob Boothby, ο νεότερος και πιο όμορφο βουλευτής, τον οποίο ο Τσόρτσιλ, ως υπουργός Οικονομικών το 1920, διορίστηκε ΜΑΔ του παρά το φαντασμένος Boothby αφού επέκρινε την πολιτική του? και Brendan Bracken, ένας νεαρός άνδρας με τη μάρκα τους οποίους Churchill (με τη φρίκη της οικογένειάς του) που εγκρίθηκε αποτελεσματικά τη δεκαετία του 1920 και ο οποίος υπηρέτησε ως το δεξί χέρι του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, τέλος, να γίνει υπουργός πληροφοριών κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. (Από αυτά τα τέσσερα, Marsh, ο οποίος ανέπτυξε συνθλίβει σε νέους συγγραφείς και ηθοποιούς, και Boothby, ο οποίος είχε μια γεύση για το "Rough Trade" από τον εγκληματικό υπόκοσμο, ήταν σίγουρα κυρίως ομοφυλόφιλος, και Bracken, αν και κρυμμένη ιδιωτική ζωή του σε απόρθητο απόρρητο ., πιθανώς, πάρα πολύ) Όπως Rosebery και Beauchamp, Τσώρτσιλ φαίνεται να είχε αισθήματα προς τον γιο του, Randolph, που άγγιξε τα όρια του ερωτικού (ένας άλλος παράγοντας που τον αποξενώνεται από τη σύζυγό του, που αντιπαθούν το αγόρι από τη γέννηση) - αν και αυτά τα συναισθήματα ψύχεται όπως Randolph χάσει την εμφάνισή του, λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης οινοπνεύματος, και έγινε ένα χοντρό γυναικάς.Αναμφισβήτητα, η έντονα ναρκισσιστική και επιδεικτική Τσόρτσιλ ήταν ρομαντικά προσοχή τους άνδρες παρά τις γυναίκες, ακόμη και αν οι σχέσεις του με τους διεκόπη πριν από τη φυσική.

Η μακρά κοινοβούλιο του 1935-1945 περιείχε μια μυστική αδελφότητα των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων πολιτικούς που γνώριζαν ο ένας τον άλλον καλά, γνώριζαν τις προτιμήσεις του άλλου και συχνά συναντήθηκαν κοινωνικά.Boothby εξέχουσα θέση σε αυτόν τον κύκλο, όπως έκανε και ο φίλος του ο αριστερός βουλευτής Τομ Driberg, ο οποίος ήταν εθισμένος στο σεξ με αγνώστους σε αποχωρητήρια (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Βουλής των Κοινοτήτων). Ένας άλλος φίλος του Boothby ήταν η Εθνική βουλευτής του Εργατικού κόμματος και εν καιρώ πολέμου υπουργός Harold Nicolson? Nicolson ήταν ένας ενεργός ομοφυλόφιλος παντρεμένος με μια λεσβία, όπως ήταν ο συντηρητικός βουλευτής υποκόμης "Hinch" Hinchingbrooke. Nicolson είχε δύο γιους από τη σύζυγό του, ο συγγραφέας Vita Sackville-West, ενώ Hinch καλλιτέχνη σύζυγό Δενδρολίβανο τον γέννησε επτά παιδιά πριν από την αναχώρησή του για να ζήσει με μια γυναίκα σύντροφο. Επίσης στον κύκλο ήταν δύο συντηρητικοί βουλευτές και τους στενούς φίλους, οι αμερικανικός-γεννημένο Henry "Chips" Channon και η προστατευόμενός Churchill Άλαν Λένοξ-Μπόιντ, ο οποίος παντρεύτηκε αδελφές, η Guinness heiresses, αλλά απολαμβάνουν ταραχώδης ομοφυλοφιλικές περιπέτειες πίσω από τα παρασκήνια. Lennox-Boyd είχε μια διακεκριμένη υπουργική καριέρα σε αρκετές κυβερνήσεις, ενώ Channon επιτευχθεί υστεροφημία με δημοκρατία ημερολόγιά του (από την οποία κάθε υπαινιγμό της γκέι σεξουαλική ζωή του είχε περικοπεί όταν δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία του 1960). Άλλοι βουλευτές στην κλίκα περιλαμβάνεται το εξωφρενικά στρατόπεδο εκατομμυριούχος εστέτ Sir Philip Sassoon, ο οποίος ως υφυπουργός αέρα γνώρισε νεαρούς αεροπόρους και φαίνεται να είχε στενές σχέσεις με τουλάχιστον ένα από αυτά? ο πλούσιος και όμορφος ο Sir Paul Latham, ο οποίος το 1941 έγινε το μόνο που εξυπηρετούν βουλευτής της σύγχρονης εποχής για να πάει στη φυλακή για την ομοφυλοφιλία, αφού προσπαθεί να αποπλανήσει τον Μπάτμαν του? και Malcolm Bullock, ένας μπαλετομανείς και πρώην φύλακες αξιωματικός από τη στενή άποψη με τη βασιλική οικογένεια. Όλοι αυτοί οι άνδρες είχαν αναμφίβολα την αίσθηση του ανήκειν σε μια μυστική κοινωνία, καθώς και τη συγκίνηση του κινδύνου ότι η παράνομη σεξ της ζωής τους που εμπλέκονται (αν και αυτό δεν πρέπει να μας τυφλώνει τους φόβους, απογοητεύσεις και η έλλειψη αυτο-εκπλήρωση υπέστη ο πιο gay ανδρών, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών, μέχρι πρόσφατα).***

nterest

 Bob Boothby, φωτογραφήθηκε για το Picture Post το 1949. Φωτογραφία: Haywood Magee / Getty Images

Boothby είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, για συνεχίζοντας παράλληλα τις σχέσεις με τους νέους άνδρες άσκησε επίσης μια μακροχρόνια υπόθεση, η οποία ήταν κοινή γνώση στο Westminster, με την Lady Dorothy Macmillan, σύζυγος ενός συναδέλφου συντηρητικός βουλευτής, ο μελλοντικός πρωθυπουργός Χάρολντ Μακμίλαν? ήταν εκείνη που αποπλάνησε Boothby κάνοντας το τρέξιμο σε όλη την υπόθεση.(Όταν ρωτήθηκε τι είδε σε αυτήν, Boothby απάντησε ότι του θύμισε ένα κουτί που είχε κάποτε συναντήθηκαν στις συνδέσεις στο St Andrews.) Η υπόθεση, και η εντύπωση που έδωσε η Boothby ήταν «ο άνθρωπος για τις κυρίες», παρέχεται προπέτασμα καπνού για ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες του, και επίσης αποδειχθεί χρήσιμο όταν, το 1953, πίεσε τον Υπουργό Εσωτερικών, ο Sir David Maxwell Fyfe, να συσταθεί ένα όργανο να αναθεωρήσει τη νομοθεσία σχετικά με την ομοφυλοφιλία. Maxwell Fyfe ήταν ένας φαύλος ομοφοβικών, στη συνέχεια, οργανώνοντας την πρωτοφανή εθνική διώξεις των ομοφυλόφιλων? και είναι περίεργο ότι πήγε έξω από το δρόμο του για να πάρει το υπουργικό συμβούλιο (που ήταν μακριά από ενθουσιώδεις για την ιδέα) να διορίσει μια επιτροπή για να εξετάσει το θέμα, υπό την προεδρία του πρώην δημόσιο σχολείο διευθυντής John Wolfenden.

Όταν, το 1957, Wolfenden αναφερθεί υπέρ των αποποινικοποίηση ομοφυλοφιλικές πράξεις που εκτελούνται μεταξύ ενήλικα αρσενικά σε ιδιωτικό, Maxwell Fyfe, τώρα υποκόμης Kilmuir και Λόρδος καγκελάριος, δήλωσε ότι «δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έκανε σοδομισμό νόμιμη". Η συντηρητική κυβέρνηση, τώρα υπό την ηγεσία του Macmillan, συμμερίστηκε την άποψη του, αρνείται να θέσει τις προτάσεις Wolfenden ενώπιον του κοινοβουλίου? και μια μεγάλη εκστρατεία ξεκίνησε για να θέσει σε εφαρμογή - η οποία ήταν τελικά το 1967, χάρη σε αρκετές θαρραλέα βουλευτές που χρηματοδότησε την απαραίτητη νομοθεσία, ιδίως τον χαρισματικό bisexual Ουαλίας Εργατικός Βουλευτής Leo Abse. Η κυβέρνηση των Εργατικών, που τότε κατείχε το αξίωμα δεν ήταν προτιμούσα να σχετίζεται με τη μεταρρύθμιση των Συντηρητικών τον προκάτοχό του - αν και ο χρόνος αφέθηκε για λογαριασμό χάρη ενός ιδιωτικού μέλους στις προσπάθειες των δύο υπουργών, οι οποίοι, αν και είχαν γίνει καλά ετεροφυλόφιλων, απολάμβανε ομοφυλοφιλικές περιπέτειες όπως της Οξφόρδης φοιτητές: ο υπουργός Εσωτερικών, Roy Jenkins, που ήταν ερωτευμένη με τον μέλλοντα συνάδελφό του υπουργικού συμβουλίου του Τόνι Crosland? και ο ηγέτης της Βουλής των Κοινοτήτων, ο Richard Crossman, ο οποίος είχε μια υπόθεση με τον ποιητή WH Auden.

***

Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι το υπουργικό συμβούλιο Macmillan που αντιστάθηκαν εφαρμογή Wolfenden φαίνεται να περιείχε περισσότερα "βασίλισσες ντουλάπα" από οποιοδήποτε άλλο του αιώνα. Κατά τη διάρκεια των ετών 1959-1960, για παράδειγμα, περιείχε την ακόλουθη ομοφυλόφιλος ή αμφιφυλόφιλος μέλη: τον καγκελάριο του Υπουργείου Οικονομικών, Derick Heathcoat-Amory, ο οποίος απέφυγε σκάνδαλο μετά από συμμετοχή σε ευθυμίες με το "Teddy Boys" σε Margate? ο υπουργός Εξωτερικών, Selwyn Lloyd, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με όμορφο Βαφτιστικός του και ο προσωπικός βοηθός Jonathan Aitken ? και το αποικιακό γραμματέα, Άλαν Λένοξ-Μπόιντ, ο οποίος αν και παντρεμένος με τρεις γιους πραγματοποίησε μια μακροχρόνια σχέση με μια μεγάλη σε Coldstream Guards.

Το υπουργικό συμβούλιο περιλαμβάνεται και ο γραμματέας της υγείας, Ενώχ Powell, ο οποίος ως καθηγητής κλασικών στην Αυστραλία πριν από τον πόλεμο είχε γράψει στους γονείς του για ερωτική τρέλα του με άρρενες φοιτητές του? και ο υπουργός Εργασίας, οι ανύπαντροι και μισογυνισμό Edward Heath .

Τρεις νεότερα μέλη της κυβέρνησης ήταν υποχρεωμένη να παραιτηθεί λόγω των ομοφυλόφιλων σκάνδαλο: ο υπουργός Εξωτερικών Ian Harvey, ο οποίος το 1958 συνελήφθη με εθνοφρουρός στο πάρκο St James? ο υπουργός Εσωτερικών Γραφείο Charles Fletcher-Cooke , ο οποίος το 1961 βρέθηκε να ζει με έναν πρώην αγόρι αναμορφωτήριο? και ο υπουργός επιστήμης Denzil Freeth, τους οποίους ο Λόρδος Denning, κατά τη διάρκεια της έρευνάς του για την υπόθεση Profumo το 1963, ανακαλύφθηκε ότι έχει "παρακολούθησε ένα κόμμα ενός ομοφυλοφιλικού χαρακτήρα και ασχολούνται υπάρχει σε ομοφυλοφιλική συμπεριφορά». Ήταν μάλιστα φημολογείται ότι Macmillan ίδιος είχε αποβληθεί για την ομοφυλοφιλία από Eton (όπου ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Daniel είχε σίγουρα μια "φήμη"? Λάτρεις του, συμπεριλαμβανομένης της μέλλον οικονομολόγος John Maynard Keynes) - αν και τελευταία ο βιογράφος του πιστεύει πως είναι πιο πιθανό ότι ήταν " απομακρύνονται »από το σχολείο με τους γονείς του, όταν ανακάλυψε ότι είχε" χρησιμοποιείται "από μεγαλύτερα αγόρια.

 Edward Heath μετά την εκλογική του νίκη το 1970. Φωτογραφία: Peter Kemp / AP

Heath, ο οποίος έγινε ηγέτης των Συντηρητικών και πρωθυπουργός, φαίνεται να έχει κατασταλεί η σεξουαλική φύση του εντελώς, προκειμένου να πραγματοποιήσει τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Ήρθε από μια σχετικά μικρή κοινωνική προέλευση, η οποία ποτέ δεν προσπάθησε να αποκρύψει: ο ίδιος δεν ήταν κοντά στον πατέρα του, πρώην ξυλουργός ο οποίος έτρεξε ένα μικρό κτίριο επιχείρηση, αλλά λάτρευε τη μητέρα του, ο οποίος είχε μια κάποια βελτίωση, έχοντας δουλέψει ως υπηρέτρια μιας κυρίας σε ένα εξοχικό σπίτι. Εκείνη την λάτρευε "Teddie», και τον πίεσε να πετύχει σπουδαία πράγματα. Εμπνευσμένο από το έργο της, Heath ήταν το αστέρι της σχολικής γραμματικής του και κέρδισε μια υποτροφία για να Balliol College της Οξφόρδης, όπου έγινε πρόεδρος τόσο της Ένωσης όσο και την Ένωση Συντηρητικών. Σε αντίθεση με Οξφόρδη σύγχρονη και το μέλλον του αντιπάλου του, ο Harold Wilson, Heath δεν ήταν λαμπρή, αλλά ένας ευφυής και αφοσιωμένο μοχθών. Μετά τη διακεκριμένη υπηρεσία του πολέμου, στην οποία ανεδείχθη σε ένα συνταγματάρχης του πυροβολικού, εξελέγη στο κοινοβούλιο το 1950 και πέρασε το επόμενης δεκαετίας ως μαστίγιο, έναν ρόλο που η προσωπικότητά του - όρθια, εμπεριστατωμένη, καταδεκτικός, αλλά απόμακρος - ήταν ιδανική κατάλληλοι. Ότι οι κυβερνητικοί επικεφαλής μαστίγιο κατάφερε να κρατήσει το κόμμα μαζί μετά την πανωλεθρία του Σουέζ του 1956 ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα.

Οι Συντηρητικοί εκλεγεί Heath ως αρχηγό τους το 1965, πιστεύοντας ότι θα τους βοηθήσει να ρίξει ελιτίστικη εικόνα τους, αλλά ήταν μια περίεργη επιλογή, δύσκολη στη συμπεριφορά και χωρίς «την κοινή άγγιγμα" του. Προκάλεσε έκπληξη όταν νίκησε τον χαρισματικό Wilson να γίνει πρωθυπουργός το 1970. Το 1975, μετά τη χορήγηση του έχουν μειωθεί από τη συνδικαλιστική μαχητικότητα, αντικαταστάθηκε ως αρχηγός της Margaret Thatcher, τον οποίο αντιμετωπίζεται με έντονη απέχθεια που ποτέ δεν προσπάθησε να αποκρύψουν. («Όταν βλέπω αυτόν και αυτός κοιτάζει μου», παρατήρησε κάποτε, "δεν αισθάνεται σαν ένας άνθρωπος που αναζητούν μια γυναίκα, περισσότερο σαν μια γυναίκα κοιτάζοντας μια άλλη γυναίκα.") Heath (όπως ο ήρωας του, ο Τσόρτσιλ ) ήταν εμφανώς αντίθετος προς τις γυναίκες, και μόλις και μετά βίας κατάφερε να είναι ευγενικό ακόμη και στις συζύγους των συναδέλφων, αλλά ο ίδιος δεν φαίνεται να έχουν κοντά σε κάποια άνδρες είτε, και ήταν μια εγωκεντρική, χωρίς φίλους σχήμα.

Εκτός από τον Arthur Balfour, συντηρητικό πρωθυπουργό 1902-1905 (ο οποίος, αν και μια ναρκισσιστική δανδής, ήταν στην πραγματικότητα ετεροφυλόφιλες και απολαύσαμε σαδομαζοχιστικούς σχέσεις με εξελιγμένα γυναίκες), Χιθ είναι μόνο πτυχίο πρεμιέρα σύγχρονης Βρετανίας, καθώς και άγαμα κράτος του έδωσε αφορμή για διαδεδομένη φήμη σύμφωνα με την οποία ήταν ενεργά gay - αν και δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία έχει προκύψει που να υποδηλώνουν ότι είχε ποτέ ακόμη και μια πλατωνική σχέση με κανέναν σεξουαλική ή. Μόνο στην τρίτη ηλικία έκανε χαλαρώνω με την έκταση της ανάπτυξης ερωτύλος φιλίες με κάποιους νεότερους gay βουλευτές των Συντηρητικών όπως ο Alan Duncan και Μάθιου Πάρις, καθώς και με την γκέι ζευγάρι που διακόσμησε το σπίτι του στο Salisbury. Κατά τη διάρκεια της μετέπειτα χρόνια του, υποστήριξε επίσης τη μείωση του ορίου ηλικίας συναίνεσης για την ομοφυλοφιλία 21-18 και στη συνέχεια 16, ενώ κατά τη διάρκεια της ενεργού πολιτικής του σταδιοδρομίας είχε απέφευγαν δείχνουν ενδιαφέρον για τη μεταρρύθμιση των ομοφυλόφιλων δίκαιο.

***

 Norman St John Stevas το 1950. Φωτογραφία: Προσωπικότητες / AP / TopFoto

Λαθραία ομοφυλοφιλία άνθισε επίσης στην ομάδα εργασίας?εδώ δύο αντιφατικές επιρροές ήταν στη δουλειά. Ένα στέλεχος για την ανάπτυξη του κόμματος (ενσαρκώνεται από τον Fabian Society, και η φιλοσοφία του Edward Carpenter του "αγαπητό αγάπη των συντρόφων") κήρυξε τη σεξουαλική ανοχή και την απόρριψη της αστικής ηθικής? αλλά το κόμμα ήταν επίσης βαθιά ριζωμένη μέσα στον άγριο ευαγγελικού χριστιανισμού που με αιχμή του δόρατος την καταστολή της ομοφυλοφιλίας κατά τη διάρκεια της βικτωριανής εποχής. The Old Etonian Hugh Dalton, μια ηγετική φυσιογνωμία στο εργατικό κίνημα και ένας ανώτερος υπουργός του υπουργικού συμβουλίου σε όλη τη δεκαετία του 1940, ήταν ερωτευμένη με τον Ρούπερτ Μπρουκ ως προπτυχιακό Cambridge, και αργότερα έγινε φιλικό με αρκετές νεότερους πολιτικούς Εργασίας των οποίων η σταδιοδρομία βοήθησε, και ιδίως το αμφιφυλόφιλων Hugh Gaitskell και ο Τόνι Crosland. Υπήρξαν επίσης κάποιες Εργασίας υποστήριξης συμμαθητές οι οποίοι, ενώ συνεχίζουν να "ζουν σαν άρχοντες», συγκλόνισε τις οικογένειές τους από εκθειάζουν τόσο το σοσιαλισμό και την ομοφυλοφιλία τους, όπως Oliver Baldwin, ο γιος του Συντηρητικού πολιτικού Stanley Baldwin και διάδοχος κομητεία του, ο οποίος , διόρισε ένα αποικιακό κυβερνήτη από Attlee, ελάχιστα τα προσχήματα του «παντρεμένη» σχέση με ένα άλλο άτομο? και Gavin Henderson, δεύτερο Baron Faringdon, ο οποίος είχε μια τάση για τους πυροσβέστες, και γύρισε Buscot, εξοχικό του σπίτι στο Oxfordshire, σε ένα χώρο για συναντήσεις κόμμα. Οι άνδρες αυτοί ήταν χαλαρή για τη σεξουαλικότητά τους? αλλά ήταν αρκετά διαφορετικά με έναν άνθρωπο για την καταγωγή της εργατικής τάξης, όπως η πολιτικός Ουαλίας Εργασίας Γιώργος Θωμάς, Πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων 1976-1983 (στον οποίο ο ρόλος διαδέχθηκε μια άλλη «ντουλάπα βασίλισσα», Selwyn Lloyd), ο οποίος έζησε στον τρόμο της έκθεσης ένοχο μυστικό του.Η ομοφυλοφιλία του αποκαλύφθηκε μετά το θάνατό του από τον φίλο και συνεργάτη του βουλευτή του Λέοντα Abse, ο οποίος είχε επανειλημμένα τον βοήθησε να ξεφύγουν από καταστάσεις εκβιασμού που αφορούν τους νέους άνδρες.

***

Στο τέλος του 20ου αιώνα, δύο από τα πιο πολύχρωμα στοιχεία στη βρετανική δημόσια ζωή, του οποίου η διφορούμενη σεξουαλική φύσεις πρόσφατα είχε δημοσιοποιηθεί, ήταν η συντηρητική Michael Portillo και Εργατικών Peter Mandelson («Polly» και «Mandy»). Παρά τις πολιτικές διαφορές τους, υπήρχαν κάποιες αξιοσημείωτες ομοιότητες όσον αφορά τους υπόβαθρο. Και οι δύο γεννήθηκαν το 1953, ο νεότερος στις οικογένειες των αγοριών? και οι δύο είχαν ισχυρογνώμων μητέρες, που είχε παντρευτεί συζύγους με τους ξένους καταγωγές των οποίων οι οικογένειές τους αποδοκίμαζε. (Η μητέρα Portillo, η κόρη της Σκωτίας λινό μεγιστάνας, παντρεύτηκε μια επικείμενη ισπανική καθηγητής του πρόσφυγα? Μητέρας Mandelson, η κόρη του πολιτικού Εργασίας Herbert Morrison, παντρεύτηκε τον απόγονο των Ρώσων επαναστατών που είχαν αναζητήσει καταφύγιο στην Αυστραλία.) Και οι δύο είχαν προαστιακό Λονδίνο ανατροφή, έγινε νομάρχες σε εξαιρετικά τοπικά σχολεία μέσης τους, και πήρε μέρος σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις. Portillo πήγε στην Peterhouse, Καίμπριτζ, όπου έπεσε κάτω από την επιρροή των ακροδεξιών ιστορικός Maurice Cowling, ενώ Mandelson πήγε στην Αγία Αικατερίνη College της Οξφόρδης, να γίνει ένας προστατευόμενος της αριστεράς ιστορικός Alan Bullock. Πορτίγιο, που συνιστάται από Cowling, ξεκίνησε την καριέρα του στο Τμήμα Ερευνών του Συντηρητικού, ενώ Mandelson, που συνιστάται από Bullock, ξεκίνησε ως ερευνητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Τόσο στη συνέχεια είχε ένα ξόρκι που εργάζονται στην τηλεόραση - στις αρχές του 1980, Πορτίγιο ήταν ένας ερευνητής στο Channel 4 The Week in Politics , Mandelson ένας παραγωγός για ελαφρών βαρών του Παγκοσμίου Σαββατοκύριακο .

 Ο Peter Mandelson ανακοινώνοντας μία από τις παραιτήσεις του, το 2001. Φωτογραφία: David Sillitoe

Σταδιοδρομία τους τότε απέκλινε σε δύο σημεία. Πορτίγιο, το κόμμα του οποίου ήταν στην εξουσία όλα αυτά τα χρόνια 1979 - 1997, έγινε μέλος του υπουργικού συμβουλίου στα τέλη της δεκαετίας του '30 του, αμέσως μετά Μάντελσον είχε εισέλθει κοινοβούλιο ως βουλευτής των πίσω εδράνων. Και ενώ Πορτίγιο ήταν γνωστό, το πιο swaggery πολιτικός της γενιάς του (ειδικά μετά Τζον Μέιτζορ τον είχε ορίσει ο υπουργός Αμυνας το 1995), Mandelson ήταν ο απόλυτος ραδιούργος "παρασκηνιακές αγόρι», η επίτευξη του οποίου ήταν να κατασκευάσει διαδοχή του Τόνι Μπλερ ως ηγέτης των Εργατικών και να κατευθύνουν το «Νέο Εργατικό Κόμμα" σήμα για μεγάλο εκλογικό θρίαμβο της το 1997. (Mandelson λατρευόταν Μπλερ όσο Πορτίγιο λάτρευε Θάτσερ.) Και οι δύο πραγματοποιήθηκαν εξαιρετικές υπηρεσίες για τα κόμματά τους, ενώ όλο και ευρύτερα αντιλαϊκά: απώλεια Portillo της δήθεν ασφαλές κάθισμα του Λονδίνου ήταν το μεγάλο σοκ η εκλογή του 1997 , ενώ Mandelson, θεωρείται από πολλούς ως «πρίγκιπας του σκότους», ήταν δύο φορές έκανε να παραιτηθεί από το υπουργικό συμβούλιο κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Μπλερ του γραφείου, λόγω ελαφρών παραβάσεων.Και τα δύο γίνονται ανατροπές: Πορτίγιο (έχοντας βιώσει μια μετατροπή του Δαμασκηνού και να γίνει ένα «συμπονετικός Συντηρητικών") επέστρεψε στο κοινοβούλιο το 1999 και διορίστηκε καγκελάριος σκιά από τον William Hague, τον οποίο αναμενόταν ευρέως για να πετύχει ως ηγέτης των Συντηρητικών? ενώ Mandelson, έχοντας γίνει ένα επίτροπος της ΕΕ για το 2004, ανακλήθηκε με το υπουργικό συμβούλιο με το α σώμα ευπατριδών του Gordon Brown το 2008, παρουσιάζοντας λαμπρότητα ως στρατηγός κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών του Εργατικού Κόμματος του γραφείου. (Αν και ουσιαστικά αποσύρθηκε από το πολιτικό προσκήνιο, τόσο ύψωσαν τη φωνή τους κατά τη διάρκεια και μετά την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία.)

Τόσο Πορτίγιο και Mandelson απολαμβάνουν τη συντροφιά των γυναικών. Στα τέλη της δεκαετίας του '20, Πορτίγιο παντρεύτηκε τη φίλη της εφηβικά του χρόνια, η Carolyn Eadie? Mandelson μοιράζεται ένα διαμέρισμα με τον Neil Kinnock γραμματέας Τύπου, Julie Hall. Ωστόσο, ήταν ευρέως γνωστό ότι Πορτίγιο, αν και απολαμβάνοντας τις σχέσεις με τις γυναίκες, είχαν ομοφυλοφιλικές συμφέροντα, ενώ Mandelson ήταν ειλικρινά γκέι. Portillo συνδέθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20 του σε δύο ιδρύματα στα οποία η ομοφυλοφιλία άνθισε, Peterhouse και το Τμήμα Ερευνών του Συντηρητικού, και δεν κατέχει ο ίδιος εξ ολοκλήρου σε απόσταση από τις ευκαιρίες που προσφέρονται. Mandelson είχε δύο μακροχρόνιες στενές σχέσεις, πρώτα με έναν συνάδελφο ερευνητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, αργότερα με τον βραζιλιάνο Reinaldo da Silva, ο οποίος ήταν μερικά χρόνια νεότερος από τον εαυτό του. Μέσα σε διάστημα ενός έτους, τόσο την ιδιωτική τους ζωή δόθηκαν στη δημοσιότητα σε ένα θεαματικό τρόπο. Το 1998, Mandelson, δεν είναι ακόμη στο υπουργικό συμβούλιο, αλλά κρατώντας μεγάλη (και, κατά την άποψη ορισμένων, απειλητικό) επιρροή πίσω από τις σκηνές, όπως η υπεροχή φαιά της κυβέρνησης Μπλερ, ήταν λάθος "outed» για το BBC Newsnight του δημοσιογράφου και πρώην βουλευτής Μάθιου Πάρις. Και το 1999, Πορτίγιο, για να θέσει υποψηφιότητα για την επανεκλογή του Κοινοβουλίου, παραδέχτηκε σε συνέντευξή του στους Times ότι είχε "κάποιες ομοφυλοφιλικές εμπειρίες ως ένα νεαρό άτομο» - όπου ένας επιχειρηματίας ονομάζεται Nigel Hart δηλωθεί στην Mail on Sunday ότι που είχε μια υπόθεση που διαρκεί οκτώ χρόνια. Παρά το γεγονός ότι αυτές οι αποκαλύψεις δεν φαίνεται να έχουν υποστεί ζημία Μόνιμη Portillo με το κοινό, την ανησυχία μεταξύ των συναδέλφων συντηρητικοί βουλευτές σχετικά με τις πιθανές περαιτέρω ενοχλητικό γνωστοποιήσεις αναμφίβολα συνέβαλε στην στενή αποτυχία του να κερδίσει την ηγεσία του κόμματος, όταν Χάγης βρισκόταν κάτω μετά την ήττα των Συντηρητικών στις γενικές εκλογές του 2001.

 Michael Portillo ακούει νικητήρια ομιλία του Stephen Twigg σε Enfield Southgate στις γενικές εκλογές του 1997. Φωτογραφία: Kevin Lamarque / Reuters

***

Το κλίμα για τους gay πολιτικοί έδειξαν κάποιες δραματικές διακυμάνσεις κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Παρά Methodist ανατροφή της και στενό-δεμένη εικόνα, Μάργκαρετ Θάτσερ, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός το 1979, ήταν αρκετά ανεκτική της ομοφυλοφιλίας: ήταν ένας από τους λίγους Συντηρητικούς με συνέπεια να υποστηρίξει Wolfenden, επέλεξαν πολλοί ομοφυλόφιλοι άνδρες για να την εξυπηρετήσει, και διόρισε τον επιδεικτικό Norman St John Stevas ως ένας από τους κορυφαίους υπουργούς της (αν έγινε irritatated από την αγάπη του για το κουτσομπολιό και τον απέλυσε μετά από λιγότερο από δύο χρόνια). Ωστόσο, η υιοθέτηση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων από ορισμένα στοιχεία της αριστεράς, και η επιδημία του AIDS, οδήγησε σε πολύ δυσφορία της κοινής γνώμης σχετικά με την ομοφυλοφιλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Στο Bermondsey byelection του 1983, ο ανοιχτά ομοφυλόφιλος Peter Tatchell κατάφερε να χάσει το δήθεν ασφαλές κάθισμα εργασίας στο Φιλελεύθερο Simon Hughes (που αργότερα παραδέχτηκε ότι ομοφυλοφιλικές σχέσεις). Σε αυτό το κλίμα, δεν βουλευτής θεώρησε ότι μπορεί να "βγει" - με τη γενναία πλην του Chris Smith, βουλευτής του Εργατικού κόμματος για Islington Νότια και Finsbury. Το 1988, το άρθρο 28 του νόμου περί τοπικής αυτοδιοίκησης υπό την προϋπόθεση ότι η τοπική αρχή "δεν σκόπιμα προωθούν την ομοφυλοφιλία ή να δημοσιεύσει υλικό με σκοπό την προώθηση της ομοφυλοφιλίας». Αν και ετεροφυλόφιλων, Τζον Μέιτζορ, ο οποίος διαδέχθηκε τον Θάτσερ το 1990, ήταν ευνοϊκή για την αιτία της ισότητα των ομοφυλοφίλων. Σήκωσε την απαγόρευση των ομοφυλόφιλων στην "θέσεις υψηλής ασφάλειας», και το 1994 η ηλικία συναίνεσης μειώθηκε από 21 σε 18. Ωστόσο, ο μεγάλος τρόμος για τους gay βουλευτές στη δεκαετία του 1990 ήταν να "outed» από τον Τύπο, κάτι που μετά βίας θα ήταν να φανταστεί κανείς σε προηγούμενες δεκαετίες. Η απόφαση του Τύπου Murdoch να δρομολογήσουν μια «ηθική σταυροφορία" κατά των σημαντικότερων διοίκηση οδήγησε στην παραίτηση πολλών γκέι Tory βουλευτές από μικρές κυβερνητικές θέσεις, και ενίσχυσε την εντύπωση ότι το καθεστώς ήταν βυθισμένη σε "sleaze". Εν τω μεταξύ, η μαχητική γκέι οργάνωση Οργή! στοχευμένες βουλευτές πίστευαν ότι είναι γκέι οι οποίοι απέτυχαν να υποστηρίξουν την ισότητα των ομοφυλοφίλων, ένας εκ των οποίων, ενωτικού της Ulster Sir James Kilfedder, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την εκμάθηση της «εκδρομή» του.

Νέο Εργατικό Κόμμα, που εξελέγη το 1997, υποσχέθηκε μια νέα εποχή της «διαφορετικότητας» και «αποκλεισμών». Υποψηφίους Εργασίας που θριάμβευσε στην πρώην προπύργια των Συντηρητικών περιλαμβάνονται δύο ανοιχτά γκέι άνδρες, Stephen Twigg στο Enfield Southgate (όπου ανέτρεψε τον Michael Portillo) και Ben Bradshaw στο Exeter (όπου κέρδισε μια μεγάλη πλειοψηφία στο πρόσωπο του ομοφοβικού Συντηρητικών εκστρατεία). Chris Smith έγινε γραμματέας του πολιτισμού και ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος υπουργικού συμβουλίου, σύντροφό του να συμπεριληφθούν στις επίσημες εκδηλώσεις, όπως τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ πάρτι στον κήπο. Μεγάλα βήματα έγιναν στη μεταρρύθμιση του νόμου. Η απαγόρευση των ομοφυλοφίλων στις ένοπλες δυνάμεις ήρθη? η ηλικία συναίνεσης μειώθηκε στο 16?Ενότητα 28 καταργήθηκε? Σύμφωνο Συμβίωσης εισήχθησαν, δίνοντας ομοφυλόφιλα ζευγάρια τα ίδια νομικά δικαιώματα όπως και τα παντρεμένα ζευγάρια? και μια σειρά μέτρων που είναι παράνομο να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των ατόμων, ή «υποδαυλίζουν το μίσος» εναντίον τους, για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού τους.

 Chris Smith στην Tate Modern το 2000. Φωτογραφία: Martin Argles για την Guardian

Ωστόσο, το 1998 η κυβέρνηση Μπλερ μάρτυρες μιας από τις πιο περίεργες γκέι σκάνδαλα του αιώνα, όταν ο Ρον Ντέιβις, γραμματέας του κράτους για την Ουαλία, παραιτήθηκε μετά από αυτό που ονομάζεται "μια στιγμή τρέλας" στο Clapham Common , το οποίο οδήγησε στο του που λήστεψαν με την απειλή μαχαιριού και απαλλάσσεται από το πορτοφόλι του, το τηλέφωνο, το αυτοκίνητο και Commons περάσει. Και ο συνασπισμός Συντηρητικών-Φιλελεύθερων Δημοκρατών που ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2010, η οποία ήταν εξίσου αφοσιωμένοι στο σκοπό της την ισότητα των ομοφυλοφίλων και θεσμοθετήθηκε για "γάμο ομοφυλοφίλων», παρομοίως υποστεί την απώλεια ενός υπουργού, όταν η Lib Dem David Νόμοι παραιτήθηκε από γενικός γραμματέας για το Υπουργείο Οικονομικών μετά την Daily Telegraph αποκάλυψε ότι ο ίδιος είχε ζητήσει κοινοβουλευτικές δαπάνες για καταλύματα στο Λονδίνο που ανήκουν σε «μακροχρόνιος συνεργάτης και μυστική ερωμένη του», μια κατάσταση που δεν αναγνωρίζονται από τους κανόνες έξοδα? εξήγησε ότι ήθελε να κρατήσει τη σεξουαλικότητά μυστικό του από σεβασμό για τα συναισθήματα της μητέρας του. Φαίνεται ότι η ηλικία του πολιτικού ντουλάπα βασίλισσα δεν μπορεί να είναι ακόμα αρκετά νεκρός.

***

Είναι μια μελέτη του θέματος αυτού ιστορικά ή πολιτικά σχετικές; Πιστεύω ότι είναι, επειδή μέχρι πρόσφατα πολλοί πολιτικοί (ίσως περισσότερο από ό, τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, για τους άνδρες στην ερώτηση που συνήθως έκαναν κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσουμε ότι δεν τις λεπτομέρειες αυτής της πτυχής της ζωής τους προέκυψαν) ήταν υποχρεωμένοι να κρατήσουν μυστική κάτι σημαντικό για τον εαυτό τους. Και αυτό επηρέασε αναπόφευκτα και τον τρόπο που λειτουργούν ως πολιτικοί: εκτός από δίνοντάς γρήγορη ευστροφία και απότομη κεραίες, έτεινε να προωθήσει τις δεξιότητες σε διάφορους τομείς - τακτ και διακριτικότητα? υποκριτική και καλλιτεχνία? οι «σκοτεινές τέχνες" της παρουσίασης και τις πράξεις χειραγώγησης?ενημέρωση και διαχείριση των κινδύνων. Μετά τις εκλογές, Westminster διαθέτει πλέον 32 ανοιχτά γκέι βουλευτές και ενώ το ένα πρέπει να είναι ευγνώμονες που, στη Βρετανία, επίσημη ομοφοβία είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν, και ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες, στην πολιτική όπως και αλλού, μπορεί τώρα να είναι ειλικρινής σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους, , η αναγκαιότητα των ομοφυλοφίλων στη δημόσια ζωή να κρύψει τη φύση τους, αν και είναι λυπηρό, δεν είχε, ίσως, να ασκήσει μια εντελώς αρνητική επιρροή στην πολιτική σκηνή του 20ου αιώνα.

• Μιχαήλ του Bloch Ντουλάπα Queens δημοσιεύεται από το Little, Brown αυτό το μήνα.

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2015/05/gay-westminster.html