https://4.bp.blogspot.com/-776heEvjeJI/VpfilIweC0I/AAAAAAACBWc/_q4E-nZ5axI/s246/The_biggest_Greek_flag_in_the_World_720p_-Segment_.gif

Thursday, October 27, 2011

Όταν η Δημοκρατία γεννήθηκε και...πέθανε στην Ελλάδα!


Κάποτε, πριν αιώνες εδώ στην Αθήνα γεννήθηκε η ιδέα που θα εξασφάλιζε την δικαιοσύνη, την ισονομία προς όλους, η Δημοκρατία.

Το πολίτευμα εκείνο παρείχε στους πολίτες όχι κάποια δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις απέναντι στην Πολιτεία και στην Οικογένεια.


Η ίδια η ετυμολογία της λέξης Δημοκρατία μαρτυρά αν μη τι άλλο πως οι Αρχαίοι Αθηναίοι τα είχαν σκεφτεί όλα πολύ καλά: δημοκρατία< [α συνθετικό] «δήμος» (το σύνολο ή η συνέλευση των ανθρώπων που έχουν πολιτικά δικαιώματα) και [β συνθετικό] «κράτος» (δύναμη, εξουσία, κυριαρχία).

Ο Αριστοτέλης είχε γράψει «ελεύθερος πολίτης είναι αυτός που μπορεί να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί», οι πολίτες δεν είχαν ως δικαίωμα να 'πολιτεύονται' αλλά ως υποχρέωσή τους, θεωρούσαν πως όλες οι γνώμες είχαν εξίσου την ίδια βαρύτητα.


Είναι το γνωστότερο και πιο ολοκληρωμένο πολίτευμα Άμεσης Δημοκρατίας αυτό το όποιο ίσχυε στην Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. . Άμεση Δημοκρατία είναι εκείνο το πολίτευμα στο οποίο οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά για την ψήφιση νόμων αλλά και σημαντικών προσώπων της κοινωνίας όπως είναι επί παραδείγματι, οι δικαστές.

Το θέμα της Άμεσης Δημοκρατίας τέθηκε και πρόσφατα από κάποιους, σίγουρα η μορφή που είχε στην Αρχαία Αθήνα είναι αδύνατον να υπάρξει για όλη την Ελλάδα. Η Άμεση Δημοκρατία μπορεί να εφαρμοστεί σε συγκεκριμένες κοινωνίες. Ο Αριστοτέλης και εδώ είναι σαφής «αν δέκα άτομα μόνο δεν μπορούν να αποτελέσουν μία πόλη, με 100.000 άτομα επίσης δεν μπορεί να υπάρξει πόλη»
Είναι αδύνατον σε μία χώρα 10εκ. ανθρώπων να μπορεί να υπάρξει άμεση Δημοκρατία, μία εξίσου σημαντική διαφορά επίσης είναι ότι θα έπρεπε να είμαστε ενήμεροι για καθετί που συμβαίνει στην χώρα ή σε κάθε περιφέρειά της, όχι ότι είναι κακό...Είναι όμως αδύνατον!

Ερχόμαστε τώρα αιώνες μετά, να αναλογιστούμε αν η Δημοκρατία εκείνη ή κάποια γνωρίσματά της υπάρχουν και σήμερα.


H έννοια της Δημοκρατίας σήμερα έχει ταυτιστεί με την κυριαρχία του λαού μέσω των αντιπροσώπων που ο ίδιος εκλέγει. Τι σημαίνει όμως όταν λέμε ότι το κράτος κυβερνάται από τον λαό;
Ο Χέλντ παρατήρησε πως όλα τα μέρη αυτής της φράσης μπορούν να τεθούν υπό αμφισβήτηση


Ας αρχίσουμε από τον λαό.
Ποιοι είναι ο λαός;
Τι είδους συμμετοχή τους επιτρέπεται;
Ποιες συνθήκες θεωρούνται ότι οδηγούν στην συμμετοχή;
Όσον αφορά την ''κυριαρχία''


Πόσο ευρεία ή στενή πρέπει να είναι η έκταση της κυριαρχίας; Πρέπει να περιορίζεται για παράδειγμα στην σφαίρα της διακυβέρνησης ή μπορεί να υπάρχει δημοκρατία και σε άλλους τομείς, όπως στην βιομηχανική δημοκρατία;
Μπορεί η κυριαρχία να καλύπτει τις καθημερινές διοικητικές αποφάσεις που μπορεί να παίρνουν οι κυβερνήσεις ή πρέπει να αναφέρεται μόνο στις μείζονες πολιτικές αποφάσεις..

Στην περίπτωση της φράσης "κυριαρχίας του".



Πρέπει να υπάρχει υπακοή στην λαϊκή κυριαρχία; Ποια είναι η θέση της υποχρέωσης και της διαφωνίας;
Πρέπει ένα μέρος του λαού να δρα εκτός νόμου αν πιστεύει ότι οι υπάρχοντες νόμοι είναι άδικοι;
Κάτω από ποιες συνθήκες, αν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες, πρέπει να χρησιμοποιούν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις βία εναντίον εκείνων που διαφωνούν με τις πολιτικές τους.

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα διαφέρουν από κοινωνία σε κοινωνία όπως και από άνθρωπο σε άνθρωπο, θα ήταν ενδιαφέρουσα όμως μία απόπειρα απ'όλους εμάς να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις.

Πέραν του 'φιλοσοφικού' στοχασμού όμως η σημερινή 'Δημοκρατία' που έχουμε διαφέρει σε αρκετά πράγματα από την τότε, θα τολμούσα να πω  πως δεν τίθεται θέμα σύγκρισης μιας και μία πλειάδα από πολιτικά χαρακτηριστικά δεν συνάδουν με το δημοκρατικό πολίτευμα.


Έχουμε μάθει να θεωρούμε κάποια πρωταρχικά μας δικαιώματα ως «αυτονόητα» και περιμένουμε από τους άλλους να μας τα δώσουν, περιμένουμε οι άλλοι να κάνουν κάτι για αυτό και όχι εμείς. Δεν είναι όμως έτσι, τίποτα δεν είναι «αυτονόητο» σε αυτή την ζωή, εδώ δεν είναι η ζωή μας αυτονόητη... Ως εκ τούτου πρέπει να αγωνιστούμε, για να έχουμε το δικαίωμα να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να είμαστε ισόνομοι όλοι απέναντι στο νόμο, να εκλέγουμε και να εκλεγόμαστε κ.ο.κ, αντ'αυτού μάθαμε να ζούμε στα πλαίσια του οίκτου των πολιτικών μας...Τι εννοώ; Το ευκολονόητο, πελατειακές σχέσεις;

Η καταπάτηση κάθε δημοκρατικότητας και κάθε ισονομίας και δικαιοσύνης. Σε μία πραγματικά δημοκρατική κοινωνία θα ανελιχθούν οι ικανότεροι, σε μία κοινωνία που η δημοκρατία πληγώνεται θα ανελιχθούν αυτοί που έχουν καλύτερες δημόσιες σχέσεις με τους πολιτικούς. Γιατί; Μήπως επειδή πιστεύουμε πως δεν θα εξαπατηθούμε; Μήπως επειδή βάζουμε το -ίδιων- συμφέρον προς το -όλον-; -Μήπως δεν ξέρουμε που ζούμε;
Ότι και να συμβαίνει σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για Δημοκρατία, πόσο μάλλον να κάνουμε αναφορά για εγκαθίδρυση μίας 'Άμεσης Δημοκρατίας'.

Άμεση Δημοκρατία θα σήμαινε πως θα έπρεπε να πετάξουμε από πάνω μας τα 'λάσσα' των κομμάτων και των ψευδο-ιδεολογιών τους. Ο Έλληνας όμως έχει μάθει να πολώνεται με διάφορες διχοτομίες της κοινωνικής πραγματικότητας είτε αφορούν μικρά ζητήματα (Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός > Αθλητισμός, Βίσση- Βάνδη> καλλιτεχνικά) είτε πιο σημαντικά (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ > Πολιτική) με ότι αυτό συνεπάγεται αφορισμό της άλλης πλευράς η οποία μπορεί να είναι σωστή ή ορθότερη από την δική μας επειδή έχουμε μία -φαινομενικά-διαφορετική ιδεολογική οπτική γωνία.

Η ελευθερία της έκφρασης τείνει να θεωρείται μέγα πλεονέκτημα για τους λίγους. Έχει επικρατήσει ένας βίαιος χαρακτηρισμός των αντίθετων από εμάς απόψεων (αριστερός, δεξιός, φασίστας, νεοναζί κ.ο.κ) σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί πράγματι να ισχύει αυτός ο χαρακτηρισμός, όταν όμως τον χρησιμοποιούμε για να ανακόψουμε το δικαίωμα του άλλο να εκφέρει γνώμη, πληγώνεται η ίδια η Δημοκρατία και εμείς οι ίδιοι είμαστε οι πρώτοι που καταπατούμε το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης και λόγου.

Στο θέμα της διοίκησης όσο παράξενο και να σας φανεί στην Αρχαία Ελλάδα οι πολιτικοί δεν εκλέγονταν, άλλα έβγαιναν με κλήρωση μίας και όπως είπαμε και παραπάνω όλοι θεωρούνταν ίσοι! Δεν υπήρχαν οι οικογενειοκρατίες που διοικούσαν επί χρόνια, δεν δίσταζαν να τιμωρήσουν κάποιον ο οποίος πιστεύονταν ότι διέπραξε κάποιο αδίκημα, χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο Σωκράτης. Τα συμπεράσματα και από αυτό σε σύγκριση με το δικό μας πολιτικό κακέκτυπο είναι πολύ εύκολα.

Επειδή κάθε 'αντίδραση' από το κατεστημένο θεωρώ πως πρέπει να έχει και ένα τρόπο αντιμετώπισης, θα προσπαθήσω να γίνω σαφής όσο μπορώ μιας και το πρόβλημα αυτό είναι πολύπτυχο και δεν θα μείνω μόνο σε αυτή την ανάλυση θα γίνουν και άλλες σε άλλα άρθρα.

Δεν χρησιμεύουν ακριβώς σε τίποτα οι οικογενειοκρατίες, δεν είμαστε πιο ασφαλείς αντίθετα είμαστε ένα βήμα πριν την διάλυση...Έπρεπε να φτάσουμε εδώ για να το καταλάβουν κάποιοι! Δεν υπάρχει λόγος να τους κρατάμε λοιπόν στην εξουσία, πολίτης που ψηφίζει έναν πολιτικό μία φορά και βγαίνει ανάξιος μπορεί να δικαιολογηθεί, όταν όμως το γνωρίζει ότι είναι ανάξιος και τον ξανά ψηφίζει δεν έχει καμία δικαιολογία και είναι κατάπτυστος γι αυτό. Θα πρότεινα λοιπόν αφενός να βγουν αυτοί οι άνθρωποι από την Βουλή, αφετέρου νομίζω θα έπρεπε να σκεφτούμε ποιους θέλουμε για αντιπροσώπους μας... Είναι πολύ εύκολα στο να τα πει κάποιος αυτά πολύ δύσκολα όμως για να εφαρμοστούν. Ο ρόλος του Προέδρους της Δημοκρατίας είναι 'διακοσμητικός', ο άνθρωπος δηλαδή που είναι υπεύθυνος για την διατήρηση του πολιτεύματος είναι εν ολίγοις φερέφωνο του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος μιας και είναι ο 'αιρετός' κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια δεν μπορεί να φέρει και αντίρρηση σε τίποτα μιας και ταυτίζεται ιδεολογικά με αυτούς αλλά δεν έχει το δικαίωμα. Αυτό που θα πρότεινα εγώ είναι να υπάρξει η άμεση δημοκρατία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σημαντική προϋπόθεση όμως είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι ο 'αιρετός' του λαού και όχι των κομμάτων, στην συνέχεια μέσω δημοψηφισμάτων θα βλέπει την στάση του λαού και βάσει αυτής θα ενεργεί και θα παρεμβαίνει αν χρειαστεί στην πολιτική των κομμάτων, μιας και ο ρόλος τους θα είναι αυτός που πρέπει...

Πηγή: himaira.blogspot.com Himaira: Όταν η Δημοκρατία γεννήθηκε και...πέθανε στην Ελλάδα!
http://himaira.blogspot.com/