«Δεν μ’ ενδιαφέρει ποιος κάνει τους νόμους ενός έθνους, όσο εγώ ελέγχω τα οικονομικά του». Μωυσής Άμσεη Ρότσιλντ(1744-1812)«Το χρήμα είναι ο θεός της εποχής μας και οι Ρότσιλντ οι προφήτες του». Χάινρι Χάινε, Γερμανός ποιητής
Μελετώντας το χρονικό της προσπάθειας επιβολής τηςΝέας Παγκόσμιας Τάξης, εύκολα διαπιστώνει κανείς τον παρασκηνιακό ρόλο που έχουν παίξει κι εξακολουθούν να παίζουν κάποιοι άνθρωποι, προσπαθώντας να ελέγξουν ολόκληρο τον κόσμο. Μερικοί οπό τους ανθρώπους αυτούςμάλιστα, φαίνεται να κρύβονται πίσω από κάθε πολιτικοοικονομική εξέλιξη της σύγχρονης ιστορίας. Ανήκουν στα τραστ των υπερπλουσίων ή δρουν για το συμφέρον των μεγαλύτερων οικονομικών κολοσσών, σχεδιάζοντας ένα ζοφερό μέλλον για την ανθρωπότητα. Οιάνθρωποι αυτοί έχουν τεράστιες περιουσίες και νέμονται τον παγκόσμιο πλούτο, ενώ η οικονομική τους δύναμη τουςπαραχωρεί απεριόριστο ποσοστό εξουσίας.
Μία από τις οικογένειες των μεταπαικτών είναι αυτή τωνΡότσιλντ. Η εβραϊκής καταγωγής οικογένεια των Ρότσιλντ κυριάρχησε για έναν σχεδόν αιώνα στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα και τα μέλη της θεωρούταν οι ισχυρότεροι τραπεζίτες στον κόσμο. Ακόμη κι όταν προτίμησαν να περάσουν στο παρασκήνιο ελέγχοντας από εκεί τις διεθνείς εξελίξεις, δεν έπαψαν ποτέ να αποτελούν μια από τις σημαντικότερες οικονομικές υπερδυνάμεις. Δεν εναι τυχαίο το ότι ο Μέτερνιχ έγραψε γι’ αυτούς στα 1818 ότι«είναι οι πλουσιότεροι άνθρωποι στην Ευρώπη», ενώ οποιητής και φιλόσοφος Χάινριχ Χάινε είπε κάποτε ότι «το χρήμα είναι ο θεός της εποχής μας και οι Ρότσιλντ οι προφήτες του».
Οι Ρότσιλντ, αντίθετα με ότι έκαναν πολλοί άλλοι σύγχρονοί τους Εβραίοι που ζούσαν στην Ευρώπη, προτίμησαν να μην αλλάξουν θρησκεία. Για αυτό το λόγο οι υπόλοιποι Εβραίοι, όταν αναφέρονταν σε αυτούς, τους αποκαλούσαν «βασιλείςτων Εβραίων». Η οικογένεια αναμείχθηκε άλλωστε έντονα με το εβραιοσιωνιστικό κίνημα που προωθούσε τα εβραϊκάσυμφέροντα και δεν είναι τυχαίο το ότι η απαρχή του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ μπορεί να εντοπιστεί σε ένα γράμμα της αγγλικής κυβέρνησης προς τον Λόρδο Ρότσιλντ, ενώ το κοινοβούλιο του Ισραήλ χτίστηκε με χρήματα των Ρότσιλντ.Επιδιώκοντας τη διατήρηση της φυλετικής τους καθαρότητας, αλλά και για οικονομικούς λόγους, οι Ρότσιλντ προτίμησαν να υιοθετήσουν ένα σύστημαενδογαμίας που περιορίζονταν στα πλαίσια της οικογένειάςτους, κάνοντας εξαιρέσεις μόνο σε περιπτώσεις που αυτό θα ήταν προς το συμφέρον τους και χρησιμοποιώντας τουςγάμους των παιδιών τους ως βάση για τις οικονομικές τουςσυμφωνίες. Όπως είπε κάποτε ένας από αυτούς: «για εμάς τους Εβραίους, και ιδιαιτερα για εμάς τους Ρότσιλντ, είναι καλύτερα να μην ερχόμαστε σε επαφή με άλλες οικογένειες, γιατί αυτό οδηγεί πάντα σε δυσάρεστες καταστάσεις και κοστίζει χρήματα».
Η εκπληκτική οικονομική τους άνοδος, που τους οδήγησε από το εβραϊκό γκέτο της Φρανκφούρτης στην κορυφή τηςπαγκόσμιας οικονομικής ελίτ αμέσως μετά τη ΓαλλικήΕπανάσταση, είναι ίσως μοναδική στα χρονικά της ιστορίας. Συγκεντρώνοντας τη μεγαλύτερη ιδιωτική περιουσία στην ιστορία, οι Ρότσιλντ κατάφεραν να δημιουργήσουν την πρώτηπαγκόσμια αγορά ομολόγων και την πρώτη πολυεθνικήτράπεζα που είχε υποκαταστήματα στη Φρανκφούρτη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Βιέννη και στη Νάπολη. Παράλληλα, κατάφεραν να διαχειρίζονται τεράστια κεφάλαια,λειτουργώντας ως ιδιωτικοί διαχειριστές για λογαριασμό κυβερνήσεων, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Οττο φον Μπίσμαρκ, ενώ είχαν τη δυνατότητα να δανείζουνχρήματα ακόμη και στον ίδιο τον Πάπα. Όλα τα ευρωπαϊκά κράτη που συμμετείχαν στον πόλεμο κατά του Ναπολέοντα χρηματοδοτήθηκαν από τους Ρότσιλντ, ενώ ανάμεσα στουςσημαντικότερους οφειλέτες τους συγκαταλέγονταν ηΑυστρία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία, η Γαλλία, τα Βασίλεια των Δυο Σικελιών και το Δουκάτο της Πάρμας.Ο Ναπολέων, ο Ουέλλινγκτον, καθώς και η εξαγορά της Βρετανίας ήταν η επόμενη φάση της ανάπτυξης της οικογένειας. Χωρίς να αναφερθούμε εκτενώς στην μάχη του Βατερλώ, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι μέσω των συμφερόντων τους στην Ευρώπη, οι Ρότσιλντ είχαν αναπτύξει την πρώτη υπηρεσία πληροφοριών, και μέσω ενός συστήματος ταχύπλοων πλοίων και μεταφορέων, δημιούργησαν έναν μηχανισμό που διακινούσε πληροφορίες με απίστευτη ταχύτητα. Αυτό που συνέβει έπειτα είναι η μεγαλύτερη υπόθεση χειραγώγησης της αγοράς στην ιστορία.
Οι Ρότσιλντ είχαν ήδη χρηματοδοτήσει και τις δυο πλευρές. Ο Νέϊθαν Ρότσιλντ χρηματοδότησε τον Ουέλλινγκτον στην Αγγλία και ο Ιακώβ Ρότσιλντ χρηματοδότησε τις ανάγκες τουΝαπολέοντα στη Γαλλία. Έτσι, επρόκειτο να κερδίσουν τον πόλεμο όποια πλευρά κι αν νικούσε. Ωστόσο, αυτό που κάνει μοναδική την περίπτωση αυτή, είναι ότι το σύστημα ταχυμεταφορών βοηθούσε τον Νέιθαν Ρότσιλντ να λαμβάνει τα αποτελέσματα της μάχης πολύ πριν οι αγγελιοφόροι του Ουέλλινγκτον μεταφέρουν σε αυτόν τα νέα της νίκης του επί του Ναπολέοντα.Και το σημαντικότερο όλων είναι ότι μέσα από αυτές τις πληροφορίες ο Νέιθαν άρχισε να πουλά ομόλογα.. Όσοι ήξεραν τους Ρότσιλντ, γνώριζαν πόσο πονηροί είναι και τι εμπιστευτικές πληροφορίες είχαν στην κατοχή τους.. Έτσι, βλέποντας τον Νέιθαν να πουλά ομόλογα, υπέθεσαν ότι ο Ουέλλινγκτον είχε χάσει τη μάχη και άρχισαν να πουλάνε τα ομολόγα τους σχεδόν μια πένα στη λίρα! Όταν πια μαζεύτηκε επαρκής ποσότητα ομολόγων, ο Νέϊθαν Ρότσιλντ έκανε την κίνησή του, αγοράζοντας τα όλα σχεδόν τζάμπα.. Όταν έφτασαν τα νέα της νίκης του Ουέλλινγκτον την επόμενη μέρα, ήταν πλέον πολύ αργά.. Το οικονομικό πραξικόπημα του Νέϊθαν Ρότσιλντ είχε ήδη ολοκληρωθεί, και πλέον έλεγχε όλον τον πλούτο της Αγγλίας για όποιο σκοπό ή χρήση επιθυμούσε..
Για ένα σχεδόν αιώνα η δυναστεία των Ρότσιλντ είχε απλώσει τα πλοκάμια της πάνω στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν πολλά ευρωπαϊκά δίκτυα και βοήθησαν οικονομικά ακόμα και την Βρετανική Αυτοκρατορία για τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ. Χρηματοδότησαν επίσης και τους Βόρειους στον ‘Εμφύλιο Πόλεμο’ των ΗΠΑ, αναγκάζοντας κατόπιν τον Λίνκολ να τυπώσει πληθωριστικά δολάρια έτσι ώστε να ξεπληρωθούν τα χρέη προς την εβραϊκή τραπεζική δυναστεία
Ο άνθρωπος που έθεσε τα θεμέλια της οικονομικής δυναστείας των Ρότσιλντ ήταν ο χρυσοχόος Άμσε Μωυσής Μπάουερ (1744-1812), που δημιούργησε ένα ανταλλακτήριο νομισμάτων στο εβραϊκό γκέτο της Φρανκφούρτης. Το σήμα της επιχείρησής του ήταν ένα κόκκινο εξάκτινο αστέρι, το γνωστό Άστρο του Δαυίδ. Έτσι, πολύ σύντομα, η επιχείρηση του Μπάουερ έγινε γνωστή ως Ρότσιλντ, από τις γερμανικές λέξεις ‘rot’ και ‘schildt’, που σημαίνουν κόκκινο έμβλημα. Όταν ο γιος του Άμσελ Μωυσή Μπάουερ, ο Μάγιερ Άμσελ Μπάουερ πάρε τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του σε Ρότσιλντ.
Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι η ραγδαία οικονομική άνοδος των Ρότσιλντ οφείλονταν στη σχέση τους με διάφορεςμυστικές εταιρίες. Οι ίδιοι, ποτέ δεν έκρυψαν τη σχέση τους με τον Ελευθεροτεκτονισμό, γι’ αυτό πολλοί πιστεύουν πως το «οικονομικό θαύμα» που δημιούργησαν, ήταν απόρροια της σχέσης αυτής. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι η δύναμη που κρύβονταν πίσω από τους Ρότσιλντ ήταν οι Ιλλουμινάτι, που από το 1782 είχαν ισχυροποιήσει τη θέση τους ανάμεσα στις υπόλοιπες μυστικές εταιρίες και προώθησαν το τραπεζικό δίκτυο των Ρότσιλντ, εξασφαλίζοντας για το τάγμα τους τα απαραίτητα οικονομικά μέσα. Άσχετα με το κατά πόσο οι σχέσεις αυτές μπορεί να βοήθησαν τους Ρότσιλντ να χτίσουν την οικονομική αυτοκρατορία τους, είναι γεγονός πως όλοι τους σχετίζονταν με κάποια μυστική εταιρία. Ο Άμσελ Ρότσιλντ, που ζούσε στη Φρανκφούρτη, εικάζεται ότι ήταν μέλος των Ιλλουμινάτι.Ο Κάρλ, που ζούσε στη Νάπολη, είχε αναμιχθεί ενεργά στην εταιρία των Καρμπονάρων και ήταν μέλος της στοάς Άλτα Βεντίτα. Ο Τζέιμς (πρώην Ιακώβ) ήταν Τέκτονας 33ου Βαθμού, ενώ ο Νάθαν ήταν μέλος της τεκτονικής στοάς Άμιλλα του Λονδίνου και ο Σολομών είχε μυηθεί σε κάποια τεκτονική στοά της Βιέννης στις 14 Ιουνίου 1809.
Οι απόγονοι των πρώτων Ρότσιλντ εξακολούθησαν να έχουν άμεση σχέση με τις μυστικές εταιρίες και διάφορα μέλη της οικογένειας, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα ανέπτυξαν δεσμούς με τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. Ένας από αυτούς, ο Λόρδος Έντμοντ ντε Ρότσιλντ, μαζί με τον Λόρδο Μπάλφουρ, τον σερ Χάρρυ Τζονσον και τον Λόρδο Γκρέϋ, είχε συμμετάσχει στον αρχικό πυρήνα της οργάνωσης που έμελλε να εξελιχθεί στηνΣτρογγυλή Τράπεζα. Ο ίδιος ήταν και ο άνθρωπος που επέλεξε τα άτομα που θα στελεχώνονταν το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων.
Δείτε δύο σχετικά βίντεο:
