Η "ομαλή μετάβαση" που αποτελεί το ζητούμενο για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική υγεία της Αιγύπτου, επαφίεται στον αιγυπτιακό λαό, σχολιάζει το BBC. Oi ηγέτες της Ευρώπης αναζητούν «ουσιαστικό διάλογο» μεταξύ της ηγεσίας της Αιγύπτου και των πολιτικών κομμάτων της χώρας που θα οδηγήσει σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές. Πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο που θα μπορούσε να διαρκέσει μήνες με την προυπόθεση ότι θα προχωρήσει σε αλλαγή στο Σύνταγμα. Όταν η Αίγυπτος μπει στον δρόμο της δημοκρατίας, η Ευρώπη θα είναι έτοιμη να της διαθέσει ανθρωπιστική βοήθεια.
Ο Ντέιβιντ Κάμερον ήθελε την αντίδραση της ΕΕ να είναι «σαφής και ισχυρή". Ωστόσο, η ξαφνική διαλεύκανση του αιγυπτιακού πολιτικού κατεστημένου προκάλεσε συναισθήματα χαράς και άγχους στη Δύση, υποστηρίζει η Daily Telegraph. Ο βρετανός υπουργός, William Hague δεν ξέρει πως να αντιδράσει για όλα αυτά». Η Βρετανία έίναι βέβαιο ότι δεν επιθυμεί να δει στην Αίγυπτο ένα ισλαμικό καθεστώς, αν και το ο Ιράν χαιρέτησε τις διαδηλώσεις στην Αίγυπτο ως "ισλαμική επανάσταση"-το οποίο θα στρεφόταν κάτά της Δύσης, χρησιμοποιώντας τη Διώρυγα του Σουέζ ως όπλο εναντίον της.
Επιπλέον, θα αθετούσε τη συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ και θα ενίσχυε την αστάθεια στην περιοχή. Η Βρετανία δεν θα ήθελε, επίσης, να δει ένα φονταμενταλιστικό καθεστώς που χρησιμοποιεί το μεσαιωνικό ισλαμικό νόμο για να παρενοχλεί τους πολίτες της και να τρομοκρατεί την χριστιανική μειονότητα των Κόπτων (από τον συνολικό πληθυσμό των 57 εκατομμυρίων,τα 9 εκατομμύρια στην Αίγυπτο είναι Κόπτες). Όμως η Δύση φλερτάρει με την υποκρισία, επισημαίνει η Daily Telegraph, αφού ποτέ δεν ξεσηκώθηκε για τη συμπεριφορά της μυστικής αστυνομίας του καθεστώτος Μουμπάρακ, που επί δεκαετίες κοίταζε τον άλλο τρόπο, ενώ οι “μουσουλμάνοι τραμπούκοι κυνηγούσαν τους Κόπτες”.
Εάν η σύγχρονη εξωτερική πολιτική είναι ένα είδος συναλλαγής μεταξύ της ασφάλειας και του ιδεαλισμού, τότε είναι εύκολο να δει κανείς γιατί η ανάγκη για περιφερειακή σταθερότητα αντισταθμίζεται με τα ανθρώπινα δικαιώματα στο παρελθόν. Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, ωστόσο, σημαίνουν ότι η Αμερική και η Βρετανία θα πρέπει να υπολογίσουν την ισορροπία μεταξύ των δύο, ξανά. Αυτό είναι ένα δύσκολο έργο.
Πρώτον, επειδή θα χρειαστεί χρόνος για να αξιολογήθεί η νέα αιγυπτιακή κυβέρνηση - για να ανακαλύψει, για παράδειγμα, εάν η συμμετοχή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι αβλαβής ή κάπου στο ενδιάμεσο.
Δεύτερον, επειδή η κυβέρνηση συνασπισμού φαίνεται αβέβαιη για το πού θα γείρει η ζυγαριά.
Ωστόσο, η κυβέρνηση συνασπισμού δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη της στα γεγονότα στην Αίγυπτο.Τώρα, περισσότερο από ποτέ, η Βρετανία πρέπει να καθορίσει τον ρόλο της στον κόσμο, και να τον υποστηρίξει.
