Οι γερμανικές ενστάσεις “τραβάνε” την ευρωζώνη προς τα πίσω

Τελικώς, οι γερμανικές ενστάσεις μπορεί να αποδειχθούν το ισχυρότερο αποτρεπτικό για οποιαδήποτε κίνηση προς τα εμπρός της Ευρωζώνης. Το Βερολίνο έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία, πως δεν θα δώσει τη συγκατάθεση του για οποιαδήποτε πρωτοβουλία, αν προηγουμένως δεν πεισθεί ότι έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος στα δημοσιονομικά των χωρών - μελών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Κι έτσι, στο πλαίσιο αυτό:
α) δεν επέτρεψε να σημειωθεί καμία απολύτως πρόοδος σε επίπεδο Eurogroup αναφορικά με το μείζον ζήτημα της έκδοσης ευρω-ομολόγου. Μολονότι η ιδέα χαιρετήθηκε ως αξιόπιστη λύση ακόμα κι από θεσμικούς παράγοντες (Γιουνκέρ κ.α), δημοσίως, με σχετικό δημοσίευμα στους Financial Times. Το Βερολίνο έκρινε ότι μια τέτοια κίνηση περισσότερες εμπλοκές θα προκαλούσε, παρά προβλήματα θα έλυνε κι έτσι μπλόκαρε όχι απλά την έκδοση, αλλά και την οποιαδήποτε συζήτηση
β) δεν άναψε το πράσινο φως για την επιμήκυνση του χρέους της Ελλάδας. Μολονότι απ όλους θεωρείται σχεδόν δεδομένη η συγκεκριμένη εξέλιξη, η γερμανική καγκελαρία επιμένει σε μια αρνητική στάση, φοβούμενη, όπως εξηγεί, φαινόμενα χαλάρωσης στην Αθήνα. Το γεγονός ότι από το Σεπτέμβριο και μετά η πορεία εφαρμογής του Μνημονίου έχει εξοκείλει, λειτουργεί ενισχυτικά στη στάση του Βερολίνου, το οποίο ωστόσο πιέζεται πανταχόθεν για να ευθυγραμμίσει το χρόνο αποπληρωμής του ελληνικού χρέους με το ιρλανδικό. Προς το παρόν, όμως, δεν το κάνει. Ενδεχομένως, εξελίξεις από το συγκεκριμένο μέτωπο να έχουμε προς τα μέσα του πρώτου τριμήνου του 2011, ωστόσο, προς το παρόν και αυτή η βασική ελληνική επιδίωξη φαίνεται να μπαίνει στο συρτάρι. Μέχρι νεωτέρας.
Γι αυτό κι αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία η σημερινή επίσκεψη του κ.Ντομινίκ Στρος - Καν, τον οποίο θα επιχειρήσει να προσεταιρισθεί η ελληνική κυβέρνηση, αξιοποιώντας την ευκαιρία που της δίνεται. Το θέμα, όμως, είναι τί περιθώρια έχει ακόμα η Ελλάδα.